217 lat temu urodził się Adam Mickiewicz

Adam Mickiewicz, jeden z najsłynniejszych polskich poetów, urodził się w Zaosiu pod Nowogródkiem, w wigilijną noc 1798 roku. Jego życie pełne było sukcesów i porażek, ale dziś jest uznawany za polskiego wieszcza narodowego. 

Młode lata

Rodzice Mickiewicza pochodzili z drobnej szlachty. Przyszły poeta miał szczęśliwe dzieciństwo, a w 1812 roku był świadkiem przemarszu wojsk napoleońskich, które atakowały Rosję. W wieku siedemnastu lat, Mickiewicz rozpoczął studia na Uniwersytecie Wileńskim. Tam był współzałożycielem Towarzystwa Filomatów, którego celem było samokształcenie studentów. Gdy organizacja została rozwiązana przez władze uczelni, studenci założyli zakonspirowane Towarzystwo Filaretów. W między czasie, Mickiewicz ukończył studia i przeniósł się do Kowna, gdzie został nauczycielem. Tam również powstały pierwsze utwory poety, mianowicie Romantyczność, Oda do młodości, Grażyna oraz II i IV część Dziadów. W 1822 roku wydany został tomik zatytułowany Ballady i romanse, co jest uznawane za początek epoki romantyzmu. Wkrótce jednak władzom rosyjskim udało się wykryć działalność Towarzystwa Filaretów i Mickiewicz został aresztowany i zesłany w głąb Rosji.

Z Rosji do Paryża

Adam Mickiewicz krótko przebywał w Petersburgu i wkrótce został wysłany do Odessy, gdzie objął posadę nauczyciela w liceum. Wycieczka na Krym była inspiracją do powstania Sonetów krymskich. Z czasem poeta przeniósł się do Moskwy, a następnie do Petersburga, gdzie ukazało się pierwsze wydanie Konrada Wallenroda. Ostatecznie w 1829 roku udało mu się opuścić Rosję i wyjechać na zachód. Rozpoczął się okres podróży poety po Europie i ostatecznie w Rzymie zastała go wiadomość o wybuchu powstania listopadowego. Nie zdecydował się od razu wracać do Polski, ostatecznie dotarł tylko do Wielkopolski i nie zdecydował się na przekroczenie granic Królestwa. Po upadku powstania, Mickiewicz dotarł wraz z falą Wielkiej Emigracji do Drezna, gdzie napisał słynną Redutę Ordona, a także III część Dziadów. Ostatecznie, w 1832 roku osiedlił się w Paryżu.

Pan Tadeusz i problemy poety

W 1834 roku ukazał się Pan Tadeusz. Ta epopeja narodowa została źle przyjęta przez środowisko emigracyjne i Mickiewiczowi stopniowo wiodło się coraz gorzej. Od nędzy uratowała go propozycja wykładów z literatury rzymskiej na uniwersytecie w Lozannie. Poeta przyjął ją, jednak rok później wrócił do Paryża, ponieważ tam z kolei zaproponowano mu wykłady z języka i literatur słowiańskich w College de France. Mickiewicz w między czasie poznał jednak Andrzeja Towiańskiego, mistyka z Litwy. Jego poglądy wywarły ogromne wrażenie na narodowym wieszczu, Mickiewicz zaczął brać udział w zbiorowych modlitwach i praktykach religijnych Towiańskiego. Efektem przenoszenia poglądów na wykłady było zwolnienie poety z College de France.

Ostatnie lata życia

Mickiewicz ostatecznie rozstał się z Towiańskim i jego poglądami. Gdy wybuchła Wiosna Ludów, stworzył w Lombardii legion polski, który miał walczyć z Austrią. Szybko jednak wrócił do Francji, gdzie został redaktorem międzynarodowego dziennika Trybuna Ludów. Głosił on hasła walki z despotyzmem oraz solidarności pomiędzy ludami. Gazeta szybko jednak upadła. Ostatnia próba włączenia się poety w sprawy europejskie miała miejsce po wybuchu wojny krymskiej. Wówczas Mickiewicz wyjechał do Turcji, gdzie chciał zorganizować legion polski do walki z Rosją. Plany te przerwała jednak cholera, na którą zapadł poeta. Ostatecznie Adam Mickiewicz zmarł 26 listopada 1855 roku w Stambule. Jego prochy zostały pod koniec XIX wieku sprowadzone do Polski i złożone na Wawelu.

Czytaj także: Komunistyczne nazwiska znikną z przestrzeni publicznej

Fot.: Wikimedia/Zedlik