223. rocznica heroicznej szarży pod Stołpcami

Bohaterska szarża oddziału tatarsko-polsko-litewskiego zatrzymała Rosjan pod Stołpcami, nad rzeką Niemen. Nasze wojska rozgromiły liczniejsze oddziały nieprzyjaciela.

 Wojna o polsko – rosyjska

Gdy 7 czerwca gen. Józef Juzdycki dowiedział się, że wojska rosyjskie zbliżające się do niego są liczniejsze, wydzielił z korpusu wojska tatarskie i Brygadę Kawalerii Narodowej i oddał je pod dowództwo gen. Józefa Bielaka. Przed podziałem jegokorpus liczył 7700 żołnierzy i 10 dział. On sam wycofał się na Mir. Grupa Bielaka miała osłaniać odwrót przed zbliżającymi się Rosjanami gen. Borysa Pietrowicza Mellina, który posiadał 2 pułki dragonów (9600 żołnierzy) i 13 dział.

Pierwsza szarża pod Stołpcami

10 czerwca 1792 r. Rosjanie zebrali się do przeprawy przez Niemen. Bielak ustawił Kawalerię Narodową na wzgórzu pod Stołpcami pod dowództwem Sulistrowskiego, a sam na czele Tatarów uderzył na Rosjan. Dragoni rosyjscy rzucili się do panicznej ucieczki. W pościg za nimi ruszyli nie tylko Tatarzy, ale również i kawaleria Sulistrowskiego. Wówczas przez rzekę przeprawił się drugi pułk dragonów i zaatakował lewe skrzydło. Tatarzy spanikowali, a przybyła kawaleria narodowa niewiele mogła zrobić.

Heroiczna szarża Bielaka

Józef Bielak widząc to zebrał wokół siebie setkę żołnierzy i ruszył szarżą do ataku na Rosjan, gromiąc liczniejszego nieprzyjaciela. Wielu żołnierzy utonęło w rzece. Przed totalnym rozgromieniem dragonów uratowała ich rosyjska piechota i artyleria, które odepchnęły Polaków znad rzeki. Bielak wycofał swe wojska. Następnego dnia odbyła się bitwa pod Mirem.

Czytaj także: Kilka kryminalnych przypadków szlachty z województwa ruskiego w XVII wieku

 Fot. Walery Eljasz – Radzikowski/ commons.wikimedia.org