23 lata od zakończenia produkcji Polskiego Fiata 125p

Dziś mija 23 lata od zakończenia produkcji Polskiego Fiata 125p. Samochód, który wraz z Polskim Fiatem 126p zmotoryzował nasz kraj.

”Duży Fiat” dotarł do nas Wisłę na mocy umowy licencyjnej między Fiatem a Motoimportem (późniejszy POL-MOT). Licencja na Fiata 125 była jedną z dwóch możliwych dróg rozwoju krajowej motoryzacji (rozważano jeszcze dalszy rozwój samochodów produkowanych dotychczas w FSO). Pozyskanie licencji na produkcję zachodniego samochodu wiązało się z dużym zastrzykiem różnych technologii, które zostały wykorzystane nie tylko przy produkcji samochodu osobowego np. w ciężarówce Star 200 wykorzystano uszczelki szyby przedniej.

Produkcję PF 125p wzorem państw zachodnioeuropejskich tak ułożono, że poszczególne podzespoły były wykonywane przez osobnych kooperantów. Przy realizacji licencji wzięło udział 150 zakładów przemysłowych z różnych branż m.in. chemicznej, hutniczej, elektronicznej i motoryzacyjnej. Łączny zakup licencji i maszyn wyniósł 2,764 mld złotych i 32,450 mln dolarów.

Polski Fiat 125p był produkowany w różnych wariantach m.in. kombi i sanitarka. Wersja kombi została wprowadzona jako następca dla Warszawy 223 K/224 K. Wersja kombi (później jako FSO 125p Kombi) różniła się od sedana większą ładownością, co skutkowało wzmocnieniem osi tylnej. Na bazie wersji kombi została stworzona wersja sanitarna, którą od seryjnych pojazdów wyróżniały matowe szyby tylne, wysuwane nosze, sygnalizator świetlny i dźwiękowy. Wnętrze pojazdu było wykończone błękitną tapicerką ze skaju. Prócz sanitarki i kombi była także wersja dostawcza czyli pick-up. Pick-up bazował na wersji kombi, za przednimi fotelami znajdowała się ściana, która odgradzała przedział osobowy od towarowego. Powierzchnia ładunkowa wynosiła 2,5 m kwadratowego. Zastosowano inny typ mostu napędowego i inny typ ogumienia. Powstała również wersja dla służb mundurowych: Milicji Obywatelskiej i Straży Pożarnej. Te wersje wyróżniał: sygnalizator dźwiękowy i świetlny, specjalne malowanie i radiostacja.

”Duży Fiat” był w różnych okresach czasu wyposażony w kilkanaście jednostek napędowych: w latach 1968-1975 były to następujące silniki:
– 1300 (1,3 l rzędowy 4-ro cylindrowy o mocy 60 KM)
– 1500 (1,5 l rzędowy 4-ro cylindrowy o mocy 70 KM)
Wersje sportowe:
– 1600 Monte Carlo (1,6 l rzędowy 4-ro cylindrowy 98 KM)
– 1800 Akropolis (1,8 l rzędowy 4-ro cylindrowy 105 KM)

Lata 1975-1983:
– 1300 (1,3 l rzędowy 4-ro cylindrowy 65 KM)
– 1500 (1,5 l rzędowy 4-ro cylindrowy 75 KM)

Lata 1983-1991:
– 1.3 (1,3 l rzędowy 4-ro cylindrowy 60 lub 65 KM)
– 1.5 (1,5 l rzędowy 4-ro cylindrowy 70 lub 75 KM)
– 1.6 D (1,6 l rzędowy 4-ro cylindrowy 54 KM)