Skoda 200 RS – czyli Stratopolonez po czesku

My mieliśmy Stratopoloneza. Dla Czechów takim Stratopolonezem jest Skoda 200 RS, która powstała tylko w 3 egzemplarzach. Może nie zdołała zawładnąć rajdowymi trasami II połowy lat 70 ale utorowała drogę dla innej rajdowej legendy- Skody 130 RS.

Skoda praktycznie od samego początku starała się promować poprzez motorsport. Po wojnie każdy nowy model był przygotowywany przez sportowy dział do startów w rajdach i wyścigach. Od 1969 roku czyli od momentu wprowadzenia do produkcji popularnego modelu „100” strategią fabryki była promocja eksportowych wersji poprzez starty w zagranicznych imprezach. Najmocniej zaawansowany technicznie model 120 S z silnikiem 1.3 o mocy 120 KM przy masie pojazdu 795 kg pozwalał wygrywać różnego rodzaju rajdy i wyścigi grupy A ale nie dawał szans na wygranie najważniejszych zawodów klasyfikacji generalnej.

Skoda zdawała sobie sprawę, że ze swoim 120 konnym modelem 120 S nie zdoła pokonać zagranicznej konkurencji w postaci chociażby Opla Ascony. Zarząd Skody postanowił uszczknąć coś dla siebie w krajowych championatach. Zbudowano 2 prototypy bez homologacji w dwóch klasach pojemnościowych: do 1.8 l i 2.0 l . W zawodach na szczeblu krajowym fabryki mogły wystawiać prototypy bez homologacji.

W kwestii zagranicznych rajdów Skoda działała dwutorowo. Fabryczny zespół z Mlada Boleslav w dalszym ciągu wykorzystywał A grupową Skodę 120 S, team z Kvasin dostał zgodę na budowę B- grupowego prototypu RS180/200. Bazą pod budowę nowego modelu była Skoda 110R. Jednak karoseria owego modelu została obniżona co pozwoliło obniżyć środek ciężkości, poszerzona, a żeby zmieścić silnik wydłużona. Dawcą nowego 2-litrowego silnika był nie wdrożony do seryjnej produkcji model S720. Układ chłodzenia pochodził z modelu 120S, skrzynia biegów pochodziła z Tatry 2-603. Pierwszy prototyp był mocno przekombinowany i wypadł blado w czasie testów.

W 1973 roku po stosownych poprawkach (przy wykorzystaniu świeżo co zakupionego komputera IBM) powstał drugi prototyp z wykorzystaniem włókna szklanego i aluminium. Pojazd otrzymał nowe zawieszenie i całą gamę zachodnich części: skrzynię biegów od Porsche 911, sprzęgło marki Sachs, tarczowe hamulce Girling, aparat zapłonowy pochodził z firmy Lucas. Tak podrasowany pojazd przy pomocy 2 gaźników Webera generował z pojemności 1.8 l 154 KM, 2-litrówka rozwijała moc 163 KM. Niestety mimo wysiłku  inżynierów pojazd nie był konkurencyjny w stosunku do zachodniej konkurencji. Brakowało 37-46 KM do Opla i 57-66 KM do Forda Escorta. Debiut w czasie Rajdu Skody (najbardziej prestiżowy rajd dla producenta) nie był zbyt pomyślny i nie zakończył się pokonaniem Vladimira Hubacka, który za sterami Renault Alpine A110 był solą w oku czechosłowackiego  producenta.

Historia ambitnego projektu zakończyła się na 3 egzemplarzach, z których jedna 200RS została przerobiona do startów w wyścigach górskich, 180 RS znajduje się w prywatnych rękach a drugi 2- litrowy egzemplarz znajduje się w muzeum Skody. Skoda 200RS niestety nie spełniała pokładanych w niej nadziei, ale utorowała drogę dla modelu 130RS- czyli dla najbardziej utytułowanej Skodzie w historii, która w latach 1976-1981 zwyciężała nie tylko w swojej klasie pojemnościowej (do 1.3 l) ale także pokonywała mocniejszą, zagraniczną konkurencję. W 1980 Skoda zdobyła tytuł wicemistrza a rok później mistrza Europy w kategorii zespołowej.

źródło: wiedza własna, autogen.pl
fot: youtube.com