Dnia 29 sierpnia 1526 roku na terenie ówczesnej monarchii węgierskiej miała miejsce Bitwa pod Mohaczem. Starcie zakończyło się klęską wojsk Korony św. Stefana, dowodzonych przez króla Ludwika II Jagiellończyka z armią sułtana tureckiego – Sulejmana Wspaniałego i tym samym wpłynęło na dalsze losy państwa Madziarów.
Tłem konfliktu była do tej pory niepohamowana ekspansja terytorialna osmańskiej Turcji w kierunku obszarów Europy południowo – wschodniej. Sułtan Sulejman Wspaniały, który odniósł już kilka spektakularnych zwycięstw, pokonując między innymi zakon Joannitów na Rodos, czy zdobywając serbski Belgrad, postanowił rozszerzyć wpływy Porty na Węgry. W tym czasie sytuacja polityczna na Węgrzech była dosyć skomplikowana, głównie przez antagonizmy dzielące możnych, co rzutowało na status obronny państwa. Panujący władcy z dynastii Jagiellonów – Władysław II, a potem jego syn Ludwik II, byli osobami słabego charakteru, chętnie korzystającymi z uciech życia dworskiego. Arbitralny sposób sprawowania władzy nie pozwalał im na zjednanie zwaśnionych stron wśród arystokracji, nawet w momencie tureckiego zagrożenia.
Na wieść o wkroczeniu do kraju wojsk sułtana król Ludwik, nie czekając na posiłki (między innymi z Siedmiogrodu), postanowił sam stawić czoła najeźdźcy. Bitwa zakończyła się wielką klęską, śmiercią Ludwika II Jagiellończyka i okupiona była dużymi stratami wśród rycerstwa węgierskiego. Armia madziarska chciała ją rozegrać w typowy jeszcze dla średniowiecznej taktyki sposób – szarżą ciężkiej jazdy i przełamaniem linii wroga. Na nieszczęście dla Węgrów janczarzy Porty ufortyfikowali swoje pozycje silnie bronionymi wozami taborowymi, które okazały się przeszkodą nie do sforsowania. Konsekwencją bitwy pod Mohaczem był ostateczny upadek lokalnej potęgi Korony św. Stefana i jej stopniowe uzależnienie od dwóch nowych hegemonów – Turcji i Habsburgów. Bardzo istotnym, ale często zapominanym skutkiem bitwy, jest również fakt ostatecznej utraty władzy w Czechach i na Węgrzech przez dynastię Jagiellonów na rzecz wspomnianych wcześniej Habsburgów. Od tych wydarzeń Jagiellonowie pozostali władcami jedynie w Polsce i na Litwie, przegrywając tym samym wyścig o dynastyczną dominację w tej części Europy.
Fot. wikimedia commons
