Rondo w Kielcach będzie nosiło imię Antoniego Hedy ps. „Szary”. „Żołnierz Wyklęty” zdystansował byłego premiera Tadeusza Mazowieckiego.
O to, aby kieleckie rondo nosiło imię „Szarego” zabiegali przede wszystkim byli żołnierze Armii Krajowej, ale – jak informuje Filip Pietrzyk, dyrektor gospodarki nieruchomościami i geodezji w kieleckim ratuszu – również wiele innych, nie związanych ściśle z walką zbrojną, osób. Patronat „Żołnierza Wyklętego” został oficjalnie przyjęty przez miejską komisję ds. nazewnictwa ulic i placów.
Rondo, któremu patronować będzie Antoni Heda początkowo miało nosić imię byłego premiera Tadeusza Mazowieckiego. Ostatecznie wniosek został odrzucony.
Czytaj także: Kielce: Uchwałą Rady Miasta rondo im. Antoniego Hedy \"Szarego\" i szkoła im. \"Inki'!
Trzeba będzie poszukać innego miejsca.
– mówi Pietrzyk.
Co ciekawe, oprócz ronda im. Antoniego Hedy ps. „Szary”, stricte patriotyczną nazwę będzie nosiła nowa kielecka ulica. Jej patronami będą, już bez indywidualnych zaszczytów, wszyscy „Żołnierze Wyklęci”. Ulica „Żołnierz Wyklętych” znajduje się przy Targach Kielce i łączy dwa wybudowane niedawno ronda.
Kim był nowy patron kieleckiego ronda?
Antoni Heda ps. „Szary” to generał brygady Wojska Polskiego, dowódca oddziałów partyzanckich ZWZ i AK. Działał przede wszystkim w okręgach kieleckim i radomskim. Walczył w kampanii wrześniowej, a po klęsce Wojska Polskiego rozpoczął swoją działalność w ZWZ. Usiłował przedostać się do Rumunii, został jednak schwytany na granicy i umieszczony w twierdzy brzeskiej. Wraz ze swoim kompanem otrzymał wyrok siedmiu, a po jakimś czasie przedłużony do dwunastu, lat łagru. Mężczyźni usiłowali uniknąć zsyłki na Syberię i za pomocą różnych forteli przeciągali w czasie moment „wywózki”. Ostatecznie 22 czerwca 1941 roku, po ataku wojsk niemieckich na twierdzę Brześć, udało im się zbiec z miejsca przetrzymywania. Wolność „Szarego” nie trwała długo, gdyż po opuszczeniu twierdzy, został pojmany przez niemiecką żandarmerię i umieszczony w stalagu, z którego po jakimś czasie udało mu się uciec.
Po opuszczeniu stalagu prowadził działalność konspiracyjną w ZWZ. Zasłynął między innymi zdobyciem niemieckiego więzienia w Starachowicach i uwolnieniem około 80 przetrzymywanych tam więźniów. Zdobycie więzienia zbiegło się z przystąpieniem Hedy do AK. Dołączył do zgrupowania Jana Piwnika ps. „Ponury”.
Po zakończeniu wojny „Szary” pozostał w konspiracji. Nieustannie prowadził walkę z komunistycznym okupantem. W 1945 roku, wraz ze swoim oddziałem, liczącym 250 osób, przeprowadził skuteczny atak na komunistyczne więzienie w Kielcach. Wyzwolił w ten sposób kilkuset przetrzymywanych tam więźniów, w większości AK-owców.
Kielecka akcja była ostatnią w jego partyzanckiej działalności. Wyjechał na Wybrzeże i funkcjonował pod nazwiskiem Antoni Wiśniewski. Aresztowano go w 1948 roku. Otrzymał cztery wyroki śmierci, które jednak udało mu się zamienić na dożywocie.
Na wolność wyszedł w 1956 roku. Miało to związek z powszechną amnestią.
Za swoje zasługi wojenne otrzymał wiele odznaczeń. Wśród nich Krzyż Orderu Wojennego Virtuti Militari (dwukrotnie) oraz Krzyż Walecznych. Uhonorowano go również Medalem Polonia Mater Nostra Est.
Zmarł 14 lutego 2008 roku w Warszawie. Ciało przewieziono, zgodnie z wolą zmarłego, do Podkowy Leśnej, gdzie spoczął obok swojej żony.
źródło: niezalezna.pl, inf. własna
Fot. Wikimedia/Jolanta Dyr
