500-letni symbol Pienin został zniszczony przez śmigłowiec. Słynna sosna trafi na wystawę

Jak wyjaśnił Kierownik Działu Udostępniania Pienińskiego Parku Narodowego Andrzej Kowalski, podczas pierwszego etapu konserwacji reliktu, złamany pęd będzie przez około trzy tygodnie nasączany w wodnym roztworze z gliceryny. Jeżeli pierwszy etap konserwacji pójdzie po myśli przyrodników, przystąpią oni do drugiego etapu prac.

Podczas kolejnego etapu, przyrodnicy będą próbowali przywrócić naturalne barwy eksponatu, przede wszystkim zielone igły sosny. Pień unikatowego drzewa zostanie także zabezpieczony przed infekcjami grzybicznymi oraz szkodnikami owadzimi.

Reliktowa sosna przejdzie szereg szczegółowych badań. Zespół kierowany przez dr hab. inż. Jana Bodziarczyka z Zakładu Bioróżnorodności Leśnej Wydziału Leśnego w Krakowie podjął się szczegółowej analizy i opisu złamanego pędu. Naukowcy spróbują określić wiek drzewa oraz określą, jaki był wpływ zmian klimatycznych na szerokość przyrostów drzewa, czyli popularnych słojów. Badacze zidentyfikują również organizmy zasiedlające złamany pęd sosny, a są to m.in. porosty, mszaki czy grzyby patogeniczne. Zostaną zbadane także cechy fizyko-mechaniczne oraz anatomiczne sosny.

Próbki igieł zostały wysłane do Instytutu Dendrologii Polskiej Akademii Nauk w Kórniku i Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie mają przejść badania anatomiczne i morfologiczne.

Reliktowa sosna z Sokolicy jest obiektem podziwianym przez rzesze turystów. Widnieje na niemal każdej widokówce z Pienin. Obok Trzech Koron i przełomu Dunajca to sztandarowy symbol Pienin.

W wrześniu tego roku drzewo zostało złamane podczas akcji GOPR. Ratowniczy śmigłowiec, który przyleciał nad szczyt Sokolicy, aby zabrać ranną turystkę, wywołał silny podmuch, od którego złamała się górna gałąź sosny.

Sosny reliktowe są bardzo rzadkie. Rosną również poniżej szczytu Sokolicy, a wiek najstarszej szacuje się na około 550 lat. Fenomen tych drzew polega na tym, że ich roczne przyrosty są bardzo niewielkie, a gałęzie skręcają się w charakterystyczny sposób.

Źródło: Serwis Nauka w Polsce – www.naukawpolsce.pap.pl, Autor: Szymon Bafia
Fot. pixabay.com