Nieznani sprawcy na gdańskim muralu poświęconym Zygmuntowi Szendzielarzowi ps. „Łupaszko” napisali czerwoną farbą „morderca”. Nie pozwolono jednak, by dzieło z wizerunkiem polskiego bohatera pozostawało długo zniszczone.
Mural znajduje się przy Alei Żołnierzy Wyklętych w Gdańsku. Jego autorem jest Marcin Brudziński. Namalował go w 2016 r. i nadał tytuł „Wilk”. Mural ma 156 m długości i 3,5 m wysokości.
Jak informuje Instytut Pamięci Narodowej, oszczerczy i fałszywy napis został usunięty przez autorów muralu za symboliczną opłatę. Koszty poniósł IPN.
Czytaj także: Pogrzeb \"Łupaszki\" o charakterze państwowym 24 kwietnia o 15.00
Zygmunt Szendzielarz ps. „Łupaszka” urodził się 12 marca 1910 r. Uczył się we Lwowie i Stryju, w 1929 r. ukończył gimnazjum matematyczno-przyrodnicze. W końcu tego roku jako ochotnik wstąpił do szkoły podchorążych zawodowych na kurs unitarny w Różanie. Następnie przeszedł do szkoły podchorążych kawalerii w Grudziądzu. Przydzielony do 4 pułku Ułanów Zaniemeńskich w Wilnie, w którego szeregach uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 r.
Od początku 1940 r. działał w konspiracji na terenie Wilna. W sierpniu 1943 r. na mocy rozkazu Komendanta Okręgu ppłk. Aleksandra Krzyżanowskiego ps. „Wilk” skierowany został na stanowisko dowódcy oddziału partyzanckiego Armii Krajowej pod komendą ppor. Antoniego Burzyńskiego ps. „Kmicic”. Z niedobitków tego oddziału zorganizował nowy oddział partyzancki – 5 Brygadę Wileńską. Na jej czele wykonał kilkadziesiąt udanych akcji przeciw niemieckim siłom okupacyjnym i kolaboranckim oddziałom litewskim, także wrogim oddziałom sowieckim.
W sierpniu 1944 r. część partyzantów ponownie zebrała się pod rozkazami „Łupaszki”. Odtworzona przez niego 5 Brygada Wileńska AK w szczytowym momencie liczyła około 250 żołnierzy. Była najsilniejszym i najskuteczniejszym oddziałem podziemia antykomunistycznego w tym rejonie. Jesienią 1945 r. „Łupaszka” wyjechał na Pomorze. Podporządkował się ppłk. Antoniemu Olechnowiczowi ps. „Pohorecki”.
30 czerwca 1948 r. został aresztowany przez funkcjonariuszy MBP w Osielcu, a następnie skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie 2 listopada 1950 r. w pokazowym komunistycznym procesie na karę śmierci. Zamordowany w więzieniu przy ulicy Rakowieckiej 8 lutego 1951 r., przez kilkadziesiąt lat miejsce pochówku pozostawało nieznane. Jego ciało zostało odnalezione wiosną 2013 r. w okolicach kwatery „Ł” na warszawskich Powązkach. Pogrzeb odbędzie się wiosną 2016 r. 65 lat po śmierci.
Źr.: IPN, wmeritum.pl
Fot.: Facebook.com/ipn.gdansk
