Znamy ostateczną i potwierdzoną przez Ministerstwo Obrony Narodowej datę pogrzebu ekshumowanego po 62 latach od śmierci majora Zygmunta Szendzialarza. Zgodnie z porozumieniem zawartym pomiędzy MON, a Panią Haliną Morawską, siostrzenicą „Łupaszki”, uroczystości pogrzebowe odbędą się w niedzielę 24 kwietnia 2016 r. w Warszawie i będą miały charakter państwowy.
Przywrócić godność i chwałę
Mordowani przez komunistów polscy bohaterowie wrzucani byli do bezimiennych mogił, w lasach, na polach, pod murami czy pod płotami cmentarzy, by całkowicie zatrzeć po nich ślad. Żołnierze walczący o wolność Polski zasługiwali na uroczysty pochówek, tymczasem ich zwłoki traktowane były bez jakiejkolwiek godności. Dlatego teraz tak bardzo ważne jest odszukiwanie miejsc ich pochówków, a po odnalezieniu i identyfikacji doczesnych szczątek, niezależnie od tego ile lat upłynęło od daty śmierci, organizowanie państwowych, katolickich pogrzebów. Kości majora „Łupaszki” odkryli w 2013 r. członkowie grupy poszukiwawczej Instytutu Pamięci Narodowej w tzw. Kwaterze na Łączce na warszawskich Powązkach, gdzie w latach 1948-1956 komunistyczne władze ukryły zwłoki kilkuset ofiar zamordowanych przez funkcjonariuszy UB. Ceremonia złożenia w trumnie ekshumowanych szczątków legendarnego dowódcy oddziałów AK odbyła się 12 kwietnia 2016 r. w Łodzi. W trumnie ułożono również mundur oficerski Pułku 4 Ułanów Zaniemeńskich wraz z pasem, koalicyjką i oficerkami, szablę bojową wz. 34, ryngraf z Matką Boską Ostrobramską oraz srebrny pierścień z inskrypcją „Boże Chroń Polskę”.
Pogrzeb państwowy z wojskowym ceremoniałem
Czytaj także: Historyczni ignoranci zniszczyli mural „Łupaszki” w Gdańsku. IPN pomógł go odnowić
Jak potwierdza Ministerstwo Obrony Narodowej, Msza żałobna pod przewodnictwem Biskupa Polowego Józefa Guzdka rozpocznie się o godzinie 15.00 w kościele pw. Św. Karola Boromeusza przy ul. Powązkowskiej 14. Następnie, około godziny 16.00, wyruszy uroczysty przemarsz uczestników na Cmentarz Wojskowy na Powązkach, który poprowadzi pododdział konny w barwach 4 Pułku Ułanów Zaniemeńskich. MON prosi o uformowanie konduktu pogrzebowego w następującym porządku: symbole religijne, Orkiestra Reprezentacyjna Wojska Polskiego, Kompania Reprezentacyjna Wojska Polskiego, poczty sztandarowe, piesze grupy rekonstrukcyjne, żołnierze z poduszkami z odznaczeniami, duchowni, laweta z trumną w asyście posterunku honorowego i spieszonego ułana z koniem, najbliższa rodzina, VIP, pozostali uczestnicy uroczystości. Minister Obrony Narodowej Antoni Macierewicz zapewnił państwowy charakter pogrzebu oraz pokrycie wydatków związanych z wybudowaniem nagrobka. Organizacja uroczystości pogrzebowych odbędzie się na podstawie Ceremoniału Wojskowego Sił Zbrojnych Rzeczpospolitej Polskiej z uwzględnieniem wymogów bezpieczeństwa w związku z udziałem w uroczystościach przedstawicieli władz państwowych.
„Dla nas to ważne, że za poległego na polu chwały wuja Zygmunta będziemy mogli się modlić w miejscu złożenia jego cała. Natomiast dla Polski będzie to punkt odniesienie dla patriotyzmu i myśli o przyszłości Polski” – podkreśla Bogdan Kasprowicz, siostrzeniec „Łupaszki”.
Doczesne szczątki mjr. Zygmunt Szendzielarza „Łupaszki”, zgodnie z wolą Rodziny, nie zostały złożone w wybudowanym w tamtym roku Panteonie Żołnierzy Wyklętych na Łączce. Kości majora spoczną w grobie obok zmarłej w 2012 r. jego córki, Barbary Szendzielarz.
Niezłomny życiorys „Łupaszki”
Zygmunt Szendzielarz ps. „Łupaszka” urodził się 12 marca 1910 r. Uczył się we Lwowie i Stryju, w 1929 r. ukończył gimnazjum matematyczno-przyrodnicze. W końcu tego roku jako ochotnik wstąpił do szkoły podchorążych zawodowych na kurs unitarny w Różanie. Następnie przeszedł do szkoły podchorążych kawalerii w Grudziądzu. Przydzielony do 4 pułku Ułanów Zaniemeńskich w Wilnie, w którego szeregach uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 r.
Od początku 1940 r. działał w konspiracji na terenie Wilna. W sierpniu 1943 r. na mocy rozkazu Komendanta Okręgu ppłk. Aleksandra Krzyżanowskiego ps. „Wilk” skierowany został na stanowisko dowódcy oddziału partyzanckiego Armii Krajowej pod komendą ppor. Antoniego Burzyńskiego ps. „Kmicic”. Z niedobitków tego oddziału zorganizował nowy oddział partyzancki – 5 Brygadę Wileńską. Na jej czele wykonał kilkadziesiąt udanych akcji przeciw niemieckim siłom okupacyjnym i kolaboranckim oddziałom litewskim, także wrogim oddziałom sowieckim.
W sierpniu 1944 r. część partyzantów ponownie zebrała się pod rozkazami „Łupaszki”. Odtworzona przez niego 5 Brygada Wileńska AK w szczytowym momencie liczyła około 250 żołnierzy. Była najsilniejszym i najskuteczniejszym oddziałem podziemia antykomunistycznego w tym rejonie. Jesienią 1945 r. „Łupaszka” wyjechał na Pomorze. Podporządkował się ppłk. Antoniemu Olechnowiczowi ps. „Pohorecki”.
30 czerwca 1948 r. został aresztowany przez funkcjonariuszy MBP w Osielcu, a następnie skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie 2 listopada 1950 r. w pokazowym komunistycznym procesie na karę śmierci. Zamordowany w więzieniu przy ulicy Rakowieckiej 8 lutego 1951 r., przez kilkadziesiąt lat miejsce pochówku pozostawało nieznane. Jego ciało zostało odnalezione wiosną 2013 r. w okolicach kwatery „Ł” na warszawskich Powązkach. Pogrzeb odbędzie się wiosną 2016 r. 65 lat po śmierci.
Źródło: mon.gov.pl, inf. własna Karolina Lebiedowicz/wMeritum.pl
Fot.: commons.wikimedia.org
