Olimpijskie laury dla Polski są zawsze na nas wszystkich wielką chlubą i powodem do dumy. Jeszcze bardziej było to widoczne w II RP. Odrodzona Polska potrzebowała również innych bohaterów niż tylko dzielni żołnierze. Doskonałą „reklamą” naszego kraju za granicą byli i nadal są sportowcy. 31 lipca obchodzimy 87. rocznicę zdobycia przez polskiego sportowca pierwszego złotego medalu olimpijskiego. Dokonała tego Halina Konopacka i jej poświęcony jest ten artykuł.
Początki
Halina Konopacka urodziła się 26 lutego 1900 roku w Rawie Mazowieckiej. W wieku 8 lat przeniosła się z rodziną do Warszawy i tam rozpoczęła swoja przygodę ze sportem. Pierwsze szlify sportowe zdobywała w warszawskim Gimnazjum Celiny Plater. Była studentką Wydziału Filologicznego UW i trenowała w tamtejszym AZS (1924). Początkowo z powodzeniem trenowała narciarstwo, ale niebawem dostrzeżono jej lekkoatletyczny potencjał. Grywała również w piłkę ręczną, tenisa ziemnego, jeździła konno, a nawet jeździła automobilem i brała udział w wyścigach. Z dyscyplin lekkoatletycznych uprawiała skok w dal, pchnięcie kulą, rzut oszczepem, skok wzwyż i wreszcie rzut dyskiem, który rozsławił nazwisko Konopackiej na całym świecie. O wyborze ostatniej z wymienionych dyscyplin zdecydował francuski szkoleniowiec polskich lekkoatletów Maurice Baquet. Narciarstwu zawdzięczała swój bardzo oryginalny pseudonim-„Czerebieta”. Ten neologizm był zlepkiem słów „czerwony” i „kobieta”, bowiem jej charakterystycznym strojem narciarskim był czerwony beret oraz identycznej barwy sweter (zob. fotografia). Czerwony berecik towarzyszył jej podczas wielu sportowych startów. Kim była Halina Konopacka, pierwsza polska złota medalistka olimpijska?
Czytaj także: Antoni Szacki „Bohun” - dowódca Brygady Świętokrzyskiej NSZ urodził się 115 lat temu!
Worek medali
Halina Konopacka nie miała konkurencji w kraju. W kilku dyscyplinach (wymienionych wcześniej) zdobyła łącznie 27 tytułów mistrzowskich. Ostatni tytuł mistrzyni Polski w rzucie dyskiem zdobyła w 1930 roku, a rok później oddała pałeczkę młodziutkiej Jadwidze Wajsównie. 23 razy biła rekord kraju. W 1926 roku w Goteborgu wygrała konkurencję rzutu dyskiem na Światowych Igrzyskach Kobiet, brąz-w pchnięciu kulą oburącz, a piąte miejsce w rzucie oszczepem oburącz. Na tej samej imprezie złoto w dysku zdobyła ponownie w 1930 roku. Dwukrotna laureatka plebiscytu Przeglądu Sportowego. Po zakończeniu kariery grywała w tenisa, a PZT sklasyfikował ją na 10 miejscu wśród najlepszych zawodniczek. Warto dodać, że wśród jej sparingpartnerów był m.in Bohdan Tomaszewski.
Amsterdam-pierwszy złoty medal olimpijski dla Polski
W 1928 roku Olimpiadę rozgrywano w Amsterdamie. 31 lipca zdeklasowała rywalki i wygrała konkurs rzutu dyskiem, bijąc przy okazji rekord świata (ponad 39 metrów). Dodatkowym wyróżnieniem dla sportsmenki, oprócz wysłuchania Mazurka Dąbrowskiego było przyznanie pieknej i wysokiej (1, 80 m wzrostu) Konopackiej zaszczytnego tytułu Miss Olimpiady.
Pani Generałowa
Od 20 grudnia 1928 roku była żoną gen. Ignacego Matuszewskiego. Była to przepustka do warszawskiej elity, ale też i ogromne ryzyko. Dzięki mężowi była gościem MKOL na Igrzyskach Zimowych w Garmisch-Partenkirchen i Berlinie. To ona wraz z małżonkiem na polecenie gen. Sikorskiego z narażeniem życia ewakuowali Bank Polski do Francji. Od 1941 roku przebywali w USA. Matuszewski zmarł w 1946 roku.
Życie na emigracji
W 1949 roku Halina Konopacka wyszła za Jerzego Szczerbińskiego. Po wojnie odwiedziła Polskę trzykrotnie w 1958, 1970 i 1975 roku. Z okazji 50. rocznicy medalu Konopacka (chociaż w decyzji figurowała pod nazwiskiem męża) dostała od Konsula RP Odznakę Orderu Zasługi. Zmarła w Daytona Beach 28 stycznia 1989 roku, a po kremacji pożegnano przez Polonię w dniu 10 lutego. 18 października 1989 roku jej prochy pochowano na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.
Czytaj także: OCALENIE OD ZAPOMNIENIA [REPORTAŻ]
Źr.: olimpijski.pl
Fot.: commons.wikimedia.org
