110 lat temu urodził się Władysław Czapliński

Władysław Czapliński. Człowiek, którego nazwiska nie trzeba przedstawiać badaczom i miłośnikom czasów nowożytnych. Autor niezwykle ważnych prac dotyczących XVI-XVIII wieku oraz dwudziestowiecznych dziejów Niemiec. Gdyby żył kończyłby własnie 110 lat. 

Edukacja. Nauczyciel gimnazjalny. Wojna i udział w tajnym nauczaniu 

Władysław Eugeniusz Czapliński urodził się 3 października 1905 roku w Tuchowie koło Tarnowa. Ojciec przyszłego profesora, Józef Czapliński, był prawnikiem i sędzią. Był absolwentem II Gimnazjum w Tarnowie (1923). Studiował historię i historię literatury na Uniwersytecie Jagiellońskim (1923-1927). Wśród profesorów, pod których okiem zdobywał szlify w zawodzie historyka byli m.in. Wacław Sobieski i Ignacy Chrzanowski. Czapliński studia uwieńczył doktoratem (Opozycja wielkopolska po krwawym potopie 1660-1668, 1927), który przygotował pod kierunkiem legendarnego profesora Władysława Konopczyńskiego. Pracował następnie jako nauczyciel w macierzystym tarnowskim II Gimnazjum (1927-1929). Następnie Czapliński uczył historii w gimnazjach krakowskich (od 1931 Gimnazja: III, V, VI). W międzyczasie przebywał w archiwach w Berlinie, Wiedniu, Paryżu i krajach skandynawskich. Od 1937 roku był profesorem krakowskiego Państwowego Pedagogium, gdzie wykładał historię. W czasie wojny uczestniczył w tajnym nauczaniu na poziomie gimnazjalnym i wyższym. Oficjalnie był zatrudniony na etacie urzędnika w krakowskiej fabryce Solvay (tej samej, w której pracował młody Karol Wojtyła-św. Jan Paweł II).

Po wojnie

Po zakończeniu wojny ponownie pracował w krakowskich gimnazjach oraz wykładał stosunki polsko-niemieckie w XX wieku na UJ. Następnie przeniósł się do Wrocławia na tamtejszy Uniwersytet, gdzie dołączył do wielu byłych profesorów Uniwersytetu Lwowskiego.  Od 1946 roku był tam zatrudniony jako profesor nadzwyczajny. Kierował następującymi katedrami: Historii Nowożytnej (1946-1952),  Historii Powszechnej (1952-1957), Historii Polski i Powszechnej XVI-XVIII Wieku (1957-1969). Od 1956 roku był profesorem zwyczajnym. W 1975 roku przeszedł na zasłużoną emeryturę. Doceniono go nie tylko w Polsce. Zasiadał w bardzo ważnych gremiach jak m.in. PAU, PAN, Wrocławskie Towarzystwo Naukowe,  Królewska Akademia Nauk w Kopenhadze. W 1978 roku Uniwersytet Gdański nadał mu tytuł doktora honoris causa.

Dorobek

 Władysław Czapliński był autorem kilkudziesięciu publikacji, z czego większość to dzisiaj klasyki polskiej historiografii. Cykl swoich publikacji poświęcił panowaniu Władysława IV Wazy ( Władysław IV Waza wobec wojny trzydziestoletniej; Władysław IV i jego czasy). Ważne dla polskiej historiografii są jego pionierskie badania nad dziejami Szwecji, Danii i Niemiec.

Synem Władysława Czaplińskiego jest prof. Marek Czapliński, także historyk.

Władysław Czapliński zmarł 17 sierpnia 1981 roku we Wrocławiu. Pochowano go na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu.

źr. wikipedia.org.pl; uni.wroc.pl

fot. Muzeum Uniwersytetu Wrocławskiego

Czytaj także: KANCLERZ NIEMIEC ZWLEKAŁ Z UZNANIEM GRANICY NA ODRZE I NYSIE ŁUŻYCKIEJ