Dnia 13 czerwca 1231 roku umarł w Padwie znany w całej Europie franciszkanin Antoni z Padwy. Z okazji kolejnej rocznicy jego śmierci i jednocześnie wspomnienia tego niezwykłego świętego warto przypomnieć podstawowe informacje o tej postaci. Jest to okazja do skorygowania błędnych lub przekłamanych informacji o św. Antonim.
Ani Antoni, ani z Padwy. Dzieciństwo w Lizbonie
Antoni z Padwy (vel Padewski ) urodził się w 1195 roku w Lizbonie jako Ferdynand (Fernando) de Bulhões. W jego żywocie widać analogie do Franciszka z Asyżu, bowiem Fernando również pochodził z bogatej rodziny. Był więc Portugalczykiem, a nie Włochem. Był niezwykle pobożnym chłopcem. W 1205 roku jego ojciec Martin musiał wyjechać w interesach i nakazał synowi pilnować upraw zboża przed wygłodniałymi ptakami. Pewnego dnia stanął przed wyborem-być posłusznym ojcu czy pójść na nieszpory, które ogłaszał dźwięk dzwonów. Mały Fernando poprosił więc ptaki, by towarzyszyły mu podczas drogi do kościoła. Zaskoczona i zszokowana społeczność Lizbony ujrzała wówczas ptasi orszak, na którego czele szedł mały chłopiec. Zaraz po nabożeństwie powrócił ojciec Fernanda i docenił lojalność i wysiłek syna. To tylko jeden z licznych cudów, których dokonał już jako franciszkanin Antoni.
Droga zakonna
Przed ukończeniem 20 roku życia wstąpił do kanoników regularnych m.in. w Coimbrze. Studiował patrystykę łacińską oraz Biblię. W 1219 roku wyświęcono go na kapłana. Gdy poznał kilku franciszkanów postanowił opuścić macierzysty zakon i przywdział franciszkański habit w 1220 roku. Przyjął wtedy zakonne imię Antoni. Bardzo szybko uczył się jerzyków, pracował jako profesor na uniwersytetach w Montpellier i Tuluzie. Pełnił również wysokie funkcje w zakonie franciszkańskim.
Błogosławiony język
Szczególnym darem Antoniego z Padwy było głoszenie kazań. jako wędrowny kaznodzieja wędrował po północnej Italii. Szczególnym „fanem” (jeśli tak to można nazwać?!) był papież Grzegorz XI. Nazywał on kazania Antoniego „szkatułką Biblii”, a samego braciszka „Arką Przymierza. Do dzisiaj przechowywane są w Padwie w bazylice ku jego czci relikwie w postaci języka, strun głosowych, kostek krtani. Natomiast przebadane przez lekarzy kości kolan tegoż świętego noszą ślady mikropęknięć, co świadczy o długotrwałym przebywaniu w postawie klęczącej. Innym razem, kiedy mieszkańcy jednej w włoskich wiosek nie chcieli słuchać kazań Antoniego, ten niezrażony wygłosił je do… ryb. Dopiero, gdy wieśniacy zobaczyli wychylone z wody głowy ryb słuchających Antoniego, postanowili również posłuchać jego słów.
Śmierć i santo subito
Antoni z Padwy umarł 13 czerwca 1231 roku na puchlinę wodną. Zmarł w klasztorze klarysek, więc rozpoczął się spór pomiędzy mniszkami, współbraćmi Antoniego oraz patrycjatem Padwy. Każda ze stron chciała mieć grób świętego u siebie. Ostatecznie zdecydowano, że w centrum Padwy powstanie bazylika ku czci Antoniego, która zaspokoi ambicje każdej ze stron. Do czasu jej powstania spoczął na cmentarzu franciszkanów. Grzegorz XI, który bardzo cenił postać Antoniego z Padwy, kanonizował go dnia 30 maja 1232 roku. 16 stycznia 1946 roku papież Pius XII ogłosił św. Antoniego Padewskiego Doktorem Kościoła.
Święty nie tylko od rzeczy zagubionych
Pobożność ludowa zredukowała postać św. Antoniego do „pomocnika” przy odszukiwaniu zagubionych przedmiotów, czy rozwiązywania trudnych spraw. Niektóre osoby, zwłaszcza starsze, potrafią wpisać go w skład „św. Trójcy” , obok NMP i św. Józefa (wcale nie chodzi tutaj w „zwykłą’ św. Trójcę). Do św. Antoniego powinny modlić się także mówcy, politycy, naukowcy, dzieci, górnicy. Za patrona obrały go takie miasta, jak Padwa, Lublin, Lizbona. Mało kto wie, że w małej wiosce koło Zamościa- Radecznicy, w 1664 roku doszło do prawdopodobnie jedynych na świecie i udokumentowanych objawień tego świętego. Ukazał się on wówczas ubogiemu Szymonowi Tkaczowi. Antoni z Padwy jest również jednym z najbardziej czczonych świętych na świecie i patronuje tysiącom parafii. Także i jego współbracia franciszkanie od wieków otaczają go kultem nie tylko w Padwie, ale również na całym świecie.
Czytaj także: 18. rocznica kanonizacji św. Jana z Dukli
Fot.: commons.wikimedia.org
