Powstanie Warszawskie, które rozgrywało się w przedziale czasowym od 1 sierpnia do 3 października 1944 roku, było wielkim zrywem narodowościowym oddziałów Armii Krajowej, ludności miejskiej oraz innych formacji partyzanckich przeciwko niemieckiemu okupantowi na terenie Warszawy. Trwało nieprzerwanie przez 63 dni, doprowadzając do prawie całkowitego zniszczenia lewobrzeżnej części miasta oraz śmierci wielu wybitnych członków polskiej inteligencji młodego pokolenia.
1 sierpnia – Rozkaz Komendanta Okręgu Warszawskiego pułkownika Antoniego Chruściela ps. „Monter” o ustaleniu godziny wybuchu powstania na godzinę „W” (17:00 czasu lokalnego). W kilku dzielnicach w wyniku słabej łączności i braku koordynacji walki wybuchają znacznie wcześniej, bo już o godzinie 14:00. Powstańcy, którzy w sile 30 tysięcy żołnierzy (uzbrojenie miała jedynie 10% stanu) zaatakowali 20 tysięczny garnizon niemiecki, próbowali zdobyć najważniejsze punkty strategiczne w mieście. Do końca dnia opanowano jedynie Stare Miasto oraz kilka odseparowanych punktów oporu (hotel Victoria, magazyn żywności przy Stawkach itd.)
2 sierpnia – Od wczesnych godzin porannych powstańcza radiostacja ulokowana w fabryce Kamlera obwieszcza światu co dzieje się w Warszawie. Oddziały powstańcze umacniają się na Starym Mieście. Ciężkie walki trwają w Śródmieściu, gdzie Polacy opanowują kolejne ważne obiekty, np. Pocztę Główną. Na Czerniakowie i Powiślu cały czas trwają zmagania, zdobywane są kolejne budynki – w tym magazyny broni i amunicji.
3 sierpnia – Oddziały niemieckie rozlokowane na Woli odpierają ataki Powstańców. Używają do tego celu ludności cywilnej jako żywych tarcz. Powstańcy umacniają swoje pozycje w Śródmieściu. Opanowują kilka kolejnych kluczowych pozycji, między innymi Arsenał i budynki Politechniki.
4 sierpnia – Niemcy od rana atakują pozycje powstańcze w Śródmieściu wzdłuż Al. Jerozolimskich i ulicy Grójeckiej. Sztab Komendy Okręgu Warszawskiego AK zmienia swoją siedzibę ze zburzonego hotelu Victoria do gmachu PKO na Świętokrzyskiej. Na Woli
i Żoliborzu nieprzyjaciel ponawia natarcie na barykady. Do akcji po stronie niemieckiej włączają się oddziały RONA, które na Ochocie rozpoczynają rzeź ludności cywilnej. Niewielkie grupy powstańcze stawiają skuteczny opór na Mokotowie.
5 sierpnia – Do walczącej Warszawy docierają pierwsze zrzuty brytyjskie. Około 7 rano rusza niemieckie natarcie w kierunku Ogrodu Saskiego. Na Woli Niemcy mordują 40 tys. mieszkańców dzielnicy. Batalion „Zośka” zdobywa obóz zagłady przy ulicy Gęsiej uwalniając więzionych tam Żydów. Na Ochocie powstają dwa punkty oporu – przy ulicy Kaliskiej i Wawelskiej. Bronią one dostęp do Śródmieścia.
6 sierpnia – W nocy z 5 na 6 dzielnica Mokotów odzyskuje łączność ze Śródmieściem. Trwają walki na terenach cmentarzy Ewangelickich. Gen. Tadeusz Bór- Komorowski wydaje rozkaz przeniesienia Delegatury i Sztabu AK na ulicę Barokową 6. Niemcy intensywnie atakują powstańcze pozycje na Woli. Następuje podział obszarów odseparowanych od siebie: północ, Śródmieście i południe. Część oddziałów walczących na Woli ewakuuje się do Śródmieścia. Powstańcy na Powiślu bronią zdobytej elektrowni. Zaczyna działać poczta powstańcza.
7 sierpnia – O świcie Niemcy wypierają Powstańców z ulicy Chłodnej, Ogrodowej, placu Mirowskiego i Hali Mirowskiej. W okolicach ulic Chłodnej i Elektoralnej Niemcy mordują ludność cywilną. Powstańcy próbują bezskutecznie odbić z rąk wroga plac Mirowskiego. Grupa Północ cały czas broni Starówki mimo zmasowanego ataku nieprzyjaciela.
8 sierpnia – Od rana nieprzyjaciel ze wszystkich stron atakuje Stare Miasto. W Śródmieściu Powstańcy zdobywają budynek Dyrekcji Wodociągów i Kanalizacji przy Pl. Starynkiewicza. Na Żoliborzu AK zdobywa Instytut Chemiczny. Na Ochocie Powstańcy kanałami przygotowują drogę ewentualnego odwrotu. W gmachu PKO na Świętokrzyskiej zaczyna nadawać radiostacja powstańcza „Błyskawica”.
9 sierpnia – W Śródmieściu przy pl. Dąbrowskiego zaczyna nadawać pierwsza audycja Polskiego Radia. Na Powiślu AK całymi dniami skutecznie odpiera ataki wroga. Na Starym Mieście udaje się powstrzymać ataki ze strony Mostu Kierbedzia. Oddziały powstańcze atakują pozycje wroga na wysokości Dworca Gdańskiego. Na Ochocie AK ewakuuje się ze zniszczonej „Reduty Kaliskiej”.
10 sierpnia – Przez cały dzień pomimo silnego ognia nieprzyjaciela Powstańcy utrzymują placówki przy ulicy Okopowej na Woli. Na Ochocie oddziały RONA kontynuują pacyfikację dzielnicy.
11 sierpnia – Pada Wola. Obrońcy wycofują się z dzielnicy. Niemcy nacierają na Starówkę z Mariensztatu oraz ostrzeliwują z praskiego brzegu. Powstańcy opuszczają „Redutę Wawelską”. Niemcy zdobywają Ochotę.
12 sierpnia – Powstańcy odbijają z rąk niemieckich szkołę i magazyn przy Stawkach. Niemcy koncentrują silne uderzenie na barykady Podwala, Świętojańskiej, Piwnej, Senatorskiej i Miodowej. Kolejne niemieckie uderzenie wyprowadzane jest na Ogród Krasińskich i Pałac Mostowskich. Komenda Główna AK zostaje pod silnym ostrzałem przeniesiona do gmachu Ministerstwa Sprawiedliwości przy ul. Długiej.
13 sierpnia – O świcie rozpoczyna się bardzo silne uderzenie na powstańcze pozycje na Starówce. Powstańcy atakowani są ze wszystkich możliwych stron, odpierają wszystkie te ataki, jednak ponoszą dotkliwe straty. Około godziny 20 rusza natarcie oddziałów śródmiejskich mających za zadanie przywrócić łączność między Centrum a Starym Miastem. Około godziny 1 w nocy natarcie załamuje się.
14 sierpnia – Około 10.30 komendant główny AK generał Tadeusz Bór-Komorowski wydaje rozkaz oddziałom podwarszawskim, aby szły na odsiecz stolicy. Niemcy dalej atakują Stare Miasto tym razem od strony zachodniej. Przestają działać wodociągi miejskie. Niemcy atakują Muranów od strony Dworca Gdańskiego.
15 sierpnia – Cały czas trwają ataki na Stare Miasto. Niemcy zajmują Pałac Mostowskich. Późnym wieczorem Powstańcy odbijają pałac. Wróg nieustannie atakuje powstańcze pozycje przed Bankiem Polskim, klasztor Kanoniczek i Plac Teatralny. Około godziny 10 następuje generalny szturm niemiecki na Śródmieście wzdłuż Żelaznej, Ciepłej, Rynkowej i Granicznej. Drugi taki sam atak rozpoczyna się od strony ulicy Srebrnej, Siennej, Pańskiej i Prostej. Powstańcy próbują iść na odsiecz Staremu Miastu, jednak na próżno.
16 sierpnia – Nieprzerwanie przez cały dzień trwa ostrzał ciężkiej artylerii w kierunku Starego Miasta. Niemcy zdobywają klasztor Kanoniczek, próbują też zdobyć Polską Wytwórnię Papierów Wartościowych – bezskutecznie. Barykada na Podwalu odpiera ataki niemieckie przez cały dzień. W nocy dwa bataliony powstańcze podejmują nieudaną próbę wyparcia Niemców ze Stawek. Natarcie załamuje się w okolicach Nalewek.
17 sierpnia – Od rana trwają bombardowania Rynku Starego Miasta. Ostrzał niemieckiej artylerii sięga już Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych. Niemiecka piechota późnym popołudniem przy wsparciu czołgów i lotnictwa atakuje Zajezdnię Tramwajową na Muranowie. Atak zostaje odparty. Kolejne natarcie wroga na powstańcze pozycje śródmiejskie kończy się niepowodzeniem. Niemcy zajmują koszary policji na ulicy Ciepłej oraz magazyny aprowizacyjne na Grzybowskiej. Na Żoliborzu Powstańcy odpierają natarcie na Instytut Chemiczny.
18 sierpnia – Kolejny dzień lotnictwo niemieckie intensywnie bombarduje Starówkę. Równocześnie trwa nieprzerwanie ostrzał artyleryjski. Kolejny szturm na Zajezdnię na Muranowie. Niemcy bezskutecznie próbują zająć ulicę Miodową, Piwną oraz Podwale. Powstańcy odzyskują koszary policji na Ciepłej i magazyn aprowizacji na Grzybowskiej. Pułkownik Antoni Chruściel rozkazuje zajęcie Czerniakowa. Sadyba pozostaje w polskich rękach.
19 sierpnia – Cały dzień AK skutecznie odpiera ataki wroga. Natarcia idą ulicą Bonifraterską i Bielańską. Atakowany jest też Ogród Krasińskich. Ludność cywilna ucieka do piwnic. Niemcy ponowili też atak na budynki Politechniki. Powstańcy pomimo silnego oporu tracą budynek po budynku. Z Puszczy Kampinoskiej oddziały leśne AK próbują przebić się na Żoliborz. Niemcy udaremniają tę próbę – ginie wielu partyzantów. Późnym wieczorem grupa Powstańców z sukcesem przebija się na Sadybę wzmacniając tamtejszą obronę.
20 sierpnia – Kolejny dzień nieprzerwanie trwają walki o Stare Miasto. Dalej utrzymują się walki na ulicy Długiej i Placu Krasińskich. Niemcy zajmują północną część Banku Polskiego i ulicę Bielańską. Całkowicie przejmują również kontrolę nad Muranowem. W nocy duże zgrupowanie powstańcze uzbrojone między innymi w miotacze ognia, skutecznie szturmuje gmach Polskiej Akcyjnej Spółki Telefonicznej przy ulicy Zielnej. Straty Powstańców są niewielkie – 17 zabitych. AK udaje się też obsadzić magazyny Hartwinga na rogu ulic Towarowej i Pańskiej.
21 sierpnia – Tak jak i dnia poprzedniego, tak i tym razem Niemcy nie przestają atakować Starówki. Powstańcy wypierają Niemców z budynku Banku Polskiego. Wróg cały czas koncentruje natarcie w kierunku Placu Krasińskich.
22 sierpnia – Na Starym Mieście Powstańcy odpierają kolejne ataki czołgów na barykady. Wieczorem Niemcy zajmują budynek Arsenału. Piechota niemiecka atakuje Plac Małachowskiego. Powstańcy zajmują niemiecki punkt oporu na rogu Alej Jerozolimskich
i Brackiej.
23 sierpnia – Kolejny dzień trwają walki o Starówkę. Późnym popołudniem Niemcy atakują ulicę Bonifraterską, Szpital św. Jana i zakłady Fiata.
24 sierpnia – Powstańcy przez cały dzień bronią swoich pozycji na Starym Mieście, Śródmieściu i Sadybie. Nieprzyjaciel systematycznie ostrzeliwuje powstańcze pozycje na Kredytowej, Królewskiej, Towarowej i Chmielnej. Podobna sytuacja ma miejsce na ulicach Wspólnej, Kruczej, Hożej, Wilczej i Koszykowej. Niemcy szturmują Dom Kolejowy oraz Dworzec Pocztowy.
25 sierpnia – Oddziały niemieckie nacierają na Polską Wytwórnię Papierów Wartościowych przy ulicy Sanguszki. Pod osłoną nocy kanałami do Śródmieścia ewakuują się władze oraz personel Komendy Głównej AK. W centrum miasta duża grupa Powstańców zdobywa umocnienia niemieckie na rogu Nowego Światu i ulicy Świętokrzyskiej.
26 sierpnia – Pomimo ciągłych nalotów i ostrzału artyleryjskiego nieprzyjaciela, Powstańcy utrzymują swoje pozycje na Starówce i na terenie Banku Polskiego. Przy ulicy Długiej AK broni się w Pasażu Simonsa, w ruinach Ratusza oraz Pałacu Blanka.
27 sierpnia – Następuje reorganizacja obrony Starego Miasta. Toczy się zacięta walka o Polską Wytwórni Papierów Wartościowych. Pod silnym naporem nieprzyjaciela Powstańcy wycofują się wzdłuż ulic Waliców i Żelaznej. W godzinach nocnych rusza polskie natarcie mające na celu połączenie Mokotowa ze Śródmieściem. Wobec silnego oporu nieprzyjaciela utrzymują jedynie pozycje na rogu ulic Czerniakowskiej i Łazienkowskiej. Oddziały AK po krótkiej walce zdobywają klasztor Sióstr Nazaretanek.
28 sierpnia – Na Starówce Niemcy opanowują gmach Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych. Powstańcy podejmują udaną próbę przebicia się ze Starego Miasta do Śródmieścia. Od strony Wilanowa Niemcy atakują Sadybę.
29 sierpnia – Trwają nieustanne bombardowania i ostrzał artyleryjski Starówki. Powstańcy bronią się w zrujnowanych budynkach zakładów Fiata przy ulicy Sapieżyńskiej. Nieprzyjaciel zajmuje Ratusz, Pałac Blanka i klasztor Kanoniczek. AK udaje się odrzucić atak. Cały czas trwa silny ostrzał Mokotowa.
30 sierpnia – Za zgodą pułkownika Antoniego Chruściela reszta oddziałów Starówki ewakuuje się kanałami do Śródmieścia. Powstańcy odzyskują utracone stanowiska na Placu Teatralnym, Pałacu Blanka i Ratusza. Na Mokotowie bronią się na ulicy Racławickiej, Olkuskiej, Bałuckiej i Kazimierzowskiej. Zniszczeniu ulega szpital przy ulicy Chełmskiej.
31 sierpnia – W nocy Powstańcy podejmują kolejną próbę połączenia Śródmieścia ze Starym Miastem. Równocześnie około 100 żołnierzy przechodzi kanałami na Plac Bankowy, chcąc zajść od tyłu oddziały nieprzyjaciela. Operacja zakańcza się niepowodzeniem.
W wyniku intensywnych działań nieprzyjaciela Polacy ostatecznie tracą zakłady Fiata, ulicę Brzozową i Zakroczymską. Nieprzerwanie trwa artyleryjski ostrzał Sadyby z kilku stron – od Siekierek, Wilanowa, Ursynowa i Służewca.
1 września – Całą noc trwa ewakuacja Powstańców ze Starego Miasta pomimo ataków niemieckich na ulicę Długą. Natarcia zostają odparte, jednak Polacy są zmuszeni do wycofania się z ulic Freta, Bonifraterskiej i Ogrodu Krasińskich. Tego dnia został również ewakuowany Sztab Grupy Północ AK.
2 września – Nocą oddziały niemieckie ostatecznie zajmują Stare Miasto opuszczone wcześniej przez Powstańców. Silnym szturmem zajęta zostaje również Sadyba. Od tej chwili Powstańcy bronią się na ulicach Czerniakowskiej i Belwederskiej. Trwa silny ostrzał
i bombardowanie Mokotowa. Powstańcy silnym uderzeniem zdobywają gmach YMCA na ulicy Konopnickiej. Kolejny szturm na gmach Uniwersytetu Warszawskiego jest ostatnią nieudaną próbą odbicia tego bastionu z rąk Niemiec.
3 września – Po zajęciu Starego Miasta przez siły niemieckie, rozpoczyna się uderzenie na Powiśle. Polskie Radio zaprzestaje nadawania z powodu silnych bombardowań.
4 września – W wyniku ostrzału i bombardowania Powiśla przestaje działać elektrownia miejska. Niemcy nacierają na Wybrzeże Kościuszkowskie, Dobrą i Browarną. Po kilku godzinach wróg zajmuje gmach Zarządu Wodociągów przy ulicy Lipowej.
W następstwie ostrzału artyleryjskiego zniszczona zostaje Drukarnia Wojskowych Zakładów Wydawniczych AK przy ulicy Szpitalnej oraz gmach PKO na Świętokrzyskiej. Trwają bombardowania lotnicze Mokotowa.
5 września – Niemcy kontynuują atak na Powiśle. Zajęty zostaje gmach Państwowego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przy ulicy Kopernika. Następnie opanowują ulice Sewerynów, Oboźną i Leszczyńską. Resztki oddziałów AK z powodu braku amunicji wycofują się do Śródmieścia. Polacy obsadzają skarpę przy Frascati zabezpieczając Czerniaków. Komenda Główna AK oraz jej personel przenoszą się do budynku tzw. małej PAST-y przy ulicy Piusa IX.
6 września – Po ostatecznym zajęciu Powiśla przez Niemców obrona Śródmieścia opiera się na Nowym Świecie. Oddziały powstańcze odpierają ataki wroga z Krakowskiego Przedmieścia, Placu Małachowskiego, Ogrodu Saskiego oraz Placu Zawiszy.
7 września – Od rana Niemcy nacierają z Powiśla na Nowy Świat, Królewską i Plac Grzybowski. Od strony Dworca Głównego atakują ulicę Chmielną. Lotnictwo niemieckie bombarduje Marszałkowską, Chmielną, Świętokrzyską i Plac Napoleona. Trwa intensywny ostrzał artyleryjski Mokotowa.
8 września – Od świtu trwa silny napór nieprzyjaciela na północną część Śródmieścia. Niemcy bezskutecznie próbują zająć okolice Nowego Światu Królewskiej. Powstańcy wycofują się z kompleksu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. Wróg opanowuje ulicę Warecką.
9 września – Między 6 a 8 rano trwa zawieszenie broni. Dzięki temu około 8 tys. osób opuszcza miasto. Czerniaków oraz Mokotów zostają ostrzelane przez artylerię. Wysłannicy Komendy Głównej AK – podpułkownik Franciszek Herman i kapitan Alfred Korczyński negocjują warunki opuszczenia Warszawy przez ludność cywilną.
10 września – Armia Czerwona rozpoczyna zdobywanie Pragi. Trwają pertraktacje między AK i Niemcami. Cały czas Powstańcy bronią się w rejonie Nowego Światu i Placu Napoleona. Niemcy zdobywają gmach Poczty Głównej.
11 września – Niemcy atakują Czerniaków. Po ciężkich walkach w rękach Powstańców pozostaje ulica Przemysłowa, Rozbrat, Czerniakowska i Łazienkowska. W pozostałych dzielnicach niemieckie działania bojowe słabną.
12 września – Wróg wstrzymuje działania bojowe i koncentruje się na Czerniakowie. Trwa silny ostrzał artyleryjski i bombardowanie. Niemcy bezskutecznie usiłują zdobyć port czerniakowski, gmach ZUS-u oraz budynek gazowni przy ulicy Ludnej.
13 września – Przed południem oddziały sowieckie przegrupowują się na Pradze. Niemcy wysadzają wszystkie mosty na Wiśle. Powstańcy nieudanym szturmem na Plac Trzech Krzyży próbują odzyskać łączność między Śródmieściem a Czerniakowem.
14 września – Sowieci ostatecznie opanowują Pragę. Trwa przegrupowanie oddziałów AK na Czerniakowie. Powstańcy atakują pozycje niemieckie, zdobywają ruiny Cristalu i spychają Niemców do Nowego Światu. Na Żoliborzu wróg atakuje od strony Marymontu. Powstańcy tracą ulicę Krasińskiego.
15 września – Powstańcy skutecznie bronią się na obszarze ograniczonym ulicami Ludną, Okrąg, Czerniakowską i Zagórną. Trwa ostrzał Żoliborza. Udany szturm niemiecki na Mokotów odrzuca Powstańców na ulicę Belwederską.
16 września – Po całodniowych walkach Powstańcom broniącym Czerniakowa udaje się utrzymać barykady na Solcu. Rozpoczyna się jeszcze silniejsze bombardowanie rejonu Śródmieścia – ulic Marszałkowskiej, Koszykowej, Piusa, Wilczej i Kruczej. Niemcy podejmują generalny szturm na Żoliborz. Oddziały AK stawiają opór wzdłuż ulicy Bohomolca.
17 września – Na Nadbrzeżu Czerniakowskim ląduje 1200 żołnierzy 1. Armii Wojska Polskiego. Trwa obrona Przyczółka Czerniakowskiego. Żoliborz, Mokotów i Śródmieście przez cały dzień znajdują się pod ostrzałem.
18 września – W godzinach nocnych na łodziach pontonowych dopływa około 60 żołnierzy 1. Armii Wojska Polskiego. Niemcy zdobywają ulicę Czerniakowską.
19 września – Na Czerniakowie trwa silne niemieckie natarcie wzdłuż Wilanowskiej i Zagórnej. Polacy starają się utrzymać jeszcze odcinek wybrzeża przy ulicy Zagórnej. Po południu na Powiślu lądują kolejni żołnierze 1. Armii Wojska Polskiego.
20 września – Zacieśnia się pętla wokół Przyczółka Czerniakowskiego. Trwają walki na ulicy Wilanowskiej i Idźkowskiego. Na Żoliborz pod osłoną nocy przeprawia się kolejna grupa żołnierzy 1. Armii Wojska Polskiego. Komendant główny AK Tadeusz Bór-Komorowski wydaje rozkaz przeorganizowania oddziałów partyzanckich AK w regularne oddziały Wojska Polskiego.
21 września – Trwa nieprzerwany atak na Przyczółek Czerniakowski. W zachodniej części Śródmieścia Powstańcy odpierają niemieckie natarcie na ulicę Towarową.
22 września – Obrońcy Przyczółka Czerniakowskiego bezskutecznie próbują przebić się na Saską Kępę. Wobec niemożliwości dotarcia na praski brzeg, Powstańcy decydują się na przybycie do Śródmieścia.
23 września – Pada Przyczółek Czerniakowski. Jedynie pięcioosobowej grupce udaje się dotrzeć do gmachu YMCA. Niemcy ponownie atakują Mokotów.
24 września – Niemcy zacieśniają pierścień okrążenia wokół trzech ostatnich ośrodków oporu: Mokotowa, Żoliborza i Śródmieścia. Zajmują punkty obrony przy ulicy Puławskiej na Mokotowie. Nocne przeciwuderzenie AK kończy się niepowodzeniem.
25 września – Działania nieprzyjaciela koncentrują się na Mokotowie. Trwają walki na ulicy Woronicza. Powstańcy tracą ważny punkt obronny – Redutę Alkazar.
26 września – O godzinie 4 rano rozpoczyna się ewakuacja kanałami oddziałów powstańczych z Mokotowa do Śródmieścia. Generał Antoni Chruściel rozkazuje dalszą obronę dzielnicy. Rozkaz nie dociera na czas.
27 września – Od godziny 8 rano resztki oddziałów AK bronią Mokotowa od ulicy Wiktorskiej i Belgijskiej. Wobec trudnej sytuacji strona polska wysyła negocjatorów w sprawie ewakuacji ludności cywilnej dzielnicy i warunków jej ewentualnego poddania. Generał Chruściel rozkazuje oddziałom AK dalszą obronę Mokotowa. Jednak wobec niepomyślnych okoliczności, okazuje się to niemożliwe.
28 września – Kapituluje Mokotów. Niemcy koncentrują się na zdobyciu Żoliborza. Atak oddziałów nieprzyjaciela zostaje odparty w rejonach ulicy Krasińskiego i Placu Wilsona. Polscy negocjatorzy w imieniu Komendy Głównej AK prowadzą rozmowy ze stroną niemiecką w Ożarowie.
29 września – Rozpoczyna się główny szturm na Żoliborz. Po ciężkich walkach oddziały powstańcze wycofują się z terenu fabryki Opla i hali targowej przy ulicy Słowackiego. Niemcy kontynuują natarcie z rejonów Dworca Gdańskiego w kierunku Placu Inwalidów.
30 września – O świcie Niemcy zajmują budynek Spółdzielni Zgoda przy ulicy Słowackiego na Żoliborzu. Przez cały dzień toczą się walki na ulicy Mickiewicza. Około godziny 18 Żoliborz kapituluje. Polscy negocjatorzy pertraktują ze stroną niemiecką w Ożarowie warunki ewakuacji ludności cywilnej ze Śródmieścia.
1 października – Rozpoczyna się zawieszenie broni. Około 8 tys. osób opuszcza Śródmieście. Wobec beznadziejnej sytuacji oddziałów AK w Śródmieściu, generał Bór-Komorowski wyznacza komisję uprawnioną do prowadzenia rokowań w sprawie kapitulacji.
2 października – Przez całą noc trwa ostrzał artyleryjski Śródmieścia. Od godziny 5 rano zaczęło obowiązywać kolejne zawieszenie broni. Warszawę opuszcza 16 tys. mieszkańców. Od godziny 21 ustają działania wojenne w stolicy. W Ożarowie zostaje podpisany układ o zaprzestaniu działań wojennych.
3-5 października – Ludność Warszawy opuszcza miasto a oddziały Armii Krajowej składają broń. Zaprzestaje nadawanie powstańcze radio „Błyskawica”. Ukazują się ostatnie numery pism powstańczych. Wszyscy bojownicy AK poddają się do niewoli.
Czytaj także: 71 lat temu zapadła decyzja o wybuchu powstania warszawskiego
Fot.: commons.wikimedia.org
