69 lat temu, 23 czerwca 1944 r. zaginął nad Normandią Aleksander Chudek – pilot Wojska Polskiego, chorąży (ang. Warrant Officer) Królewskich Sił Powietrznych, as myśliwski.
Urodził się 17 sierpnia 1914 r. jako jedno z dziewięciorga rodzeństwa na Lubelszczyźnie. Uczył się w szkole powszechnej w Stoczku i Czemiernikach. Mając 16 lat, podjął się pracy zawodowej. Do wojska wstąpił około 1935 r. W pułku lotniczym w Warszawie ukończył szkolenie jako pilot. Przed wojną przeszedł kurs myśliwski w Wyższej Szkole Pilotażu w Grudziądzu. Służył także w 114 Eskadrze Myśliwskiej. Nie brał udziału w Wojnie Obronnej. Jak większość polskich lotników po 17 września 1939 r. przedostał się do Rumunii, a następnie przez Włochy do Francji. Niestety po błyskawicznym zwycięstwie Niemiec nad Francją 27 czerwca 1940 roku przedostał się do Anglii.
Przydzielono go do Ośrodka Zapasowego Lotnictwa w Blackpool. Przeszkolenie rozpoczął 7 kwietnia 1941 r. w polskiej szkole pilotażu 1 PFTS w Hucknall.
28 lipca 1941 r. ukończył przeszkolenie myśliwskie na Hurricane’ach i otrzymał przydział do 315 Dywizjonu Myśliwskiego „Dęblińskiego”. Przechodzi szkolenie na nowo otrzymanych samolotach Supermarine Spitfire II. Jako pilot 315 Dywizjonu eliminuje 5 samolotów niemieckich. W lipcu 1943 oddelegowano go na 3 miesiące do sławnego Dywizjonu 303. Podczas służby w 303 Dywizjonie zestrzelił 4 samoloty niemieckie. Po powrocie do 315 Dywizjonu przebywał w nim z krótkimi przerwami do 13 marca 1944 r. Po trzech miesiącach przerwy został ponownie przydzielony do 303 Dywizjonu.
Dnia 23 czerwca 1944 r. wystartował na rutynowy patrol nad Normandię i nie powrócił do bazy. W dywizjonie przypuszczano, że trafił do niewoli, lub jego samolot wpadł do morza.
Kiedy jednak po zakończeniu wojny nie powrócił do Anglii, został uznany za poległego.
Po latach okazało się, że w ogrodzie jednego z farmerów rozbił się płonący samolot ze śmiertelnie rannym, nieznanym z nazwiska pilotem. Na podstawie numeru ewidencyjnego wraku stwierdzono, że był to Spitfire Aleksandra Chudka. Ciało pilota złożono zawinięte w spadochron na miejscowym cmentarzu. 23 czerwca 2009 r. w Roucamps odsłonięto pamiątkową tablicę ku jego czci. Symboliczny grób lotnika znajduje się na cmentarzu parafialnym w Czemiernikach./ SB/
——————————————————————————————————
Na liście Bajana zajmuje 12. pozycję z wynikiem 9 zestrzeleń pewnych, 1 prawdopodobne i 1 uszkodzenie.
Zestrzelenia pewne
• Bf 109 – 14 sierpnia 1941 (pilotował Spitfire II, PK-E nr P8563)
• 2 x Bf 109 – 29 sierpnia 1941 (pilotował Spitfire II, PK-E nr P8563)
• Fw 190 – 27 września 1941 (pilotował Spitfire V, PK-B nr AB913)
• Fw 190 – 21 października 1941 (pilotował Spitfire V, PK-K nr AD134)
• 2 x Fw 190 – 17 sierpnia 1943 (pilotował Spitfire IX, RF-M nr BS451)
• Fw 190 – 6 września 1943 (pilotował Spitfire IX, RF-E nr MA299)
• Fw 190 – 23 września 1943 (pilotował Spitfire IX, RF-E nr MA299)
Zestrzelenia prawdopodobne
• Bf 109 – 16 września 1941 (pilotował Spitfire V, PK-H nr AB892)
Uszkodzenia
• Bf 109 – 14 sierpnia 1941 (pilotował Spitfire II, PK-E nr P8563)
Awanse
• Warrant Officer (październik 1943)
Odznaczenia
• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
• Krzyż Walecznych – czterokrotne
(28 października 1941)
• brytyjskie Distinguished Flying Medal
(12 grudnia 1943 przez AVM L. O. Brown, dowódca 84 Grupy RAF)
źródła:
www.historykon.pl
www.redisbad.pl
polishairforce.pl
wikipedia
