Mija pierwsza rocznica śmierci prof. Mariana Zembali

Bliscy i współpracy wspominają prof. Mariana Zembalę – wybitnego kardiochirurga, wieloletniego dyrektora Śląskiego Centrum Chorób Serca w Zabrzu i byłego ministra zdrowia, pośmiertnie odznaczonego Orderem Orła Białego. W niedzielę minęła pierwsza rocznica jego śmierci.

„Wspominamy wspaniałego Człowieka, Lekarza, naszego Przyjaciela” – napisali przedstawiciele Śląskiego Centrum Chorób Serca w Zabrzu w mediach społecznościowych.

Prof. Zembalę wspomina na Facebooku jego syn, prof. Michał Zembala, który także jest kardiochirurgiem: „Cześć Majkelo, dobrze Cię widzieć. – Wzajemnie. Trochę czasu minęło. Jak CI tam? – Inaczej niż pisali. To przerasta wyobrażenie. Bezkres czasu i przestrzeni” – to fragment wpisu.

W niedzielę z zabrzańskim kościele pw. św. Anny zostanie odprawiona msza św. w intencji profesora. Pamięci wybitnego lekarza poświęcony był także tegoroczny turniej piłkarski, rozegrany w sobotę w hali MOSiR w Zabrzu przez drużyny medyków, księży, nauczycieli i dziennikarzy. Turniej został już po raz 14. zorganizowany przez Fundację Śląskiego Centrum Chorób Serca w Zabrzu.

Przedstawiciele Centrum zamieścili fragmenty tekstu „Marian Zembala in memoriam”, opublikowanego w ubiegłym roku na łamach miesięcznika Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego „Kardiologia Polska”. Przypomniano w nim, że profesor był wybitnym kardiochirurgiem i transplantologiem, naukowcem, nauczycielem akademickim, ale także wielkim miłośnikiem muzyki, poezji, teatru, malarstwa i żeglarstwa.

Marian Zembala urodził się 11 lutego 1950 roku w Krzepicach niedaleko Częstochowy. Był absolwentem Akademii Medycznej we Wrocławiu, którą ukończył w 1974 roku z wyróżnieniem, zostając laureatem indywidualnej nagrody ministra zdrowia Primus Inter Pares, z możliwością wyboru miejsca pracy. Wybrał Klinikę Chirurgii Serca Akademii Medycznej we Wrocławiu, o której marzył. Równolegle do pracy klinicznej rozwijał pasje naukowe.

W 1979 roku, mając zaledwie 29 lat, obronił z wyróżnieniem doktorat. Praca we wrocławskiej klinice stała się także przepustką do wyjazdu na zagraniczne staże, między innymi do szpitala w Utrechcie. Podczas pobytu w Holandii z jego inicjatywy powstał pogram, dzięki któremu w latach 1981–1992 nieodpłatnie zoperowano ponad 500 polskich dzieci z ciężkimi wrodzonymi wadami serca.

Do kraju wrócił w 1985 roku, przyjmując od prof. Zbigniewa Religi propozycję pracy w zespole w Zabrzu. Razem z nim współtworzył, a później rozwijał zabrzańską kardiochirurgię i transplantologię. Klinika stała się wiodącym tego typu ośrodkiem w Polsce. Główne obszary jego zawodowych zainteresowań były skupione na nowoczesnym leczeniu wad zastawkowych serca, choroby niedokrwiennej serca, zatorowości płucnej, niewydolności serca, mechanicznym wspomaganiu krążenia oraz transplantacjach serca i płuc u dorosłych i dzieci.

„Głęboka wiara w to, że granice są po to, by je przekraczać, sprawiła, że był pionierem wielu nowoczesnych metod leczenia, które z powodzeniem wprowadzał do praktyki klinicznej w ośrodku w Zabrzu. Jednymi z najważniejszych była wykonana przez Niego pierwsza w Polsce transplantacja płuca (1998) oraz jednoczasowa transplantacja serca i płuc (2001)” – napisano we wspomnieniu prof. Zembali.

W 2015 r. prof. Zembala był ministrem zdrowia. W 2018 r. przeszedł udar, od tej pory poruszał się na wózku, pozostał jednak aktywny zawodowo. Zmarł 19 marca 2022 r. w domu w Zbrosławicach k. Tarnowskich Gór. Miał 72 lata.(PAP)

Źródło: Serwis Nauka w Polsce – www.naukawpolsce.pap.pl, Autor: Krzysztof Konopka