Roman Rybarski to jeden z wybitnych polskich ekonomistów doby dwudziestolecia międzywojennego. Jako poseł działał m.in. na rzecz wprowadzenia umiarkowanego liberalizmu w gospodarce. Zginął w Auschwitz, 6 marca 1942 roku.
Roman Rybarski urodził się 3 sierpnia 1887 roku w Zatorze – dziś miasto to jest częścią województwa małopolskiego. Z ruchem narodowym związał się już podczas studiów prawniczych na Uniwersytecie Jagiellońskim. Został wówczas członkiem Związku Młodzieży Polskiej, by z czasem wstąpić do Ligi Narodowej. Bardzo szybko, bo już w 1917 roku został profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zaangażował się na krótko w działalność gospodarczą rządu, jednak dość szybko zrezygnował z niej na rzecz kariery naukowej. Krótko pracował na Politechnice Warszawskiej, ponieważ wkrótce zaproponowano mu objęcie Katedry Skarbowości na Uniwersytecie Warszawskim. Nie odciął się jednak całkowicie od polityki, współpracując m.in. z Władysławem Grabskim. Rybarski wszedł m.in. w skład pierwszej Rady Banku Emisyjnego, którego projekt statutu wcześniej sam przygotował.
Czytaj także: Niezwykły życiorys kpt. Władysława Nawrockiego
Już wówczas Roman Rybarski miał jasno sprecyzowany program, jakim powinna podążać polska gospodarka. Głosił konieczność wprowadzenia niskich podatków oraz nienaruszalności własności prywatnej. Uznawał również, że prawo gospodarcze powinno być stałe. Sprzeciwiał się natomiast przymusowym ubezpieczeniom społecznym oraz monopolom i koncesjom. Chciał również oddać kredyty w ręce prywatne, a nie państwowe.
Do aktywnej polityki Roman Rybarski powrócił po zamachu majowym z 1926 roku. W latach 1928 – 1935 był posłem na Sejm i jednocześnie prezesem opozycyjnego Stronnictwa Narodowego. Po uchwaleniu konstytucji kwietniowej z 1935 roku postanowił kontynuować swoją działalność poza parlamentem, jako protest przeciwko ustanowieniu ustroju autorytarnego w państwie.
Po wybuchu II wojny światowej bardzo szybko zaangażował się w działalność Polskiego Państwa Podziemnego, a dokładniej w sferę gospodarczą. Został bowiem dyrektorem departamentu skarbu. Nie cieszył się jednak długo wolnością, ponieważ w maju 1941 roku został aresztowany i osadzony początkowo na Pawiaku, a później przewieziony do obozu koncentracyjnego w Auschwitz. Tam próbował organizować ruch oporu i ostatecznie został rozstrzelany. Zginął 6 marca 1942 roku.
Czytaj także: „Ryngrafy Żołnierzy Wyklętych” zaprezentowane przez Pocztę Polską
Fot.: Pixabay/FraukeFeind, Wikimedia/Andros64
