Frakcja Czerwonej Armii. Terroryści z dobrych domów

Lata 60. XX wieku to czas, kiedy w Europie Zachodniej intelektualiści zapałali sympatią do Marksa. Kolportowano także pisma innych lewicowych i komunistycznych autorów jak Mao Zedong, Carlos Marighelli i Frantz Fannon. Apogeum tego zainteresowania to rok 1968 i masowe demonstracje studenckie w całej Europie. Na tej fali powstała Frakcja Czerwonej Armii (niem. Rote Armee Fraktion), lewacka grupa terrorystyczna, która siała spustoszenie w RFN. Kim byli jej członkowie i jakie były jej najgłośniejsze akcje? 

Terroryzm kojarzy się nam z Bliskim Wschodem. Tymczasem w samym sercu Europy spustoszenie siała niemiecka grupa terrorystyczna. Nazwa, Frakcja Czerwonej Armii, mówiła wiele o jej politycznej ideologii. W tym samym czasie postrach we Włoszech siały Czerwone Brygady (m.in. porwały i zabiły b. premiera Aldo Moro). RAF (niem. Rote Armee Fraktion)  nie była grupą  niewykształconych szaleńców. Wśród jej członków były osoby wykształcone i z tzw. dobrych domów.

Geneza

Lata 60. i 70. XX wieku to na zachodzie Europy okres promarksistowskich sympatii. Inteligenci, a za nimi i młodzież, zafascynowana Marksem i innymi „klaskami marksizmu” próbowała realizować ich postulaty. Apogeum to 1968 rok, okres masowych demonstracji studenckich. W dniu 2 czerwca 1967 roku policja zastrzeliła Benno Ohnesorga, podczas demonstracji przeciw wizycie szacha Persji Pahlawiego w Berlinie Zachodnim. Spowodowało to radykalizację anarchistów (m.in. powstał Ruch 2 czerwca). Wśród liderów wyróżniał się Rudi Dutschke, postrzelony przez prawicowca Josefa Bachmana 11 kwietnia 1968 roku. Protestowano też przeciwko wojnie w Wietnamie oraz przeciwko imperializmowi USA i Izraelowi, wspierając przeciwko niemu państwa arabskie. Wśród postulatów było też rozliczenie społeczeństwa z nazizmu.

Baader i spółka

Liderem RAF był Andreas Baader (1943-1977). który dzięki dziewczynie Gundrun Esslin z Niemieckiego Socjalistycznego Związku Studentów wyjechał z Monachium do Berlina i brał udział w protestach studenckich. 2/3 kwietnia 1968 roku wraz z kolegami podpalił domy towarowe, jako wyraz protestu przec inwazji USA w Wietnamie. Trafił co prawda do więzienia, ale po apelacji wrócił na wolność. Ponownie złapany w kwietniu 1970 roku. Relacje z procesu pisała dziennikarka Ulrike Meinhof (1934-1977), która pod wpływem idei głoszonych przez Baadera dołączyła do RAF. Od tego momentu RAF zwany jest Grupą Baader-Meinhof. 14 maja 1970 roku Meinhof dowodziła udanym odbiciem Baadera z więzienia. Zafascynowani islamskim terroryzmem członkowie RAF wyjeżdżają na obóz do Jordanii. Jednak nie zgadzają się na selekcję uczestników według płci, a och tryb życia budzi oburzenie muzułmańskich kolegów. Powrót do RFN Frakcja uczciła serią napadów na banki. W 1972 roku Baader ogłosił wojnę ludową. Zaatakował dwie bazy USA w RFN – we Frankfurcie nad Menem i w Heidelbergu, w obu zamachach zginęło kilkudziesięciu żołnierzy. 1 czerwca 1972 wraz z Janem-Carlem Jaspem oraz Holgerem Meinsem zostali aresztowani. 21 maja 1975 skazany został Baader na dożywocie. Próbowano zmusić do ich uwolnienia władze RFN. Domagali się tego członkowie Czarnego Września oraz porywacze samolotu Lufthansy, odbitego 18 października przez służby izraelskie i niemieckie w Mogadiszu. Tej samej nocy 17/18 października Baader, Ensslin oraz Raspe zostali znalezieni martwi w sowich celach. Baader zginął od strzału w głowę , co budzi szereg teorii spiskowych. Meinhof aresztowano w 1972 roku, skazana na 8 lat w 1974. Powiesiła się 9 maja 1976 w swojej celi. Jej mózg zakonserwowano w formalinie, co ukrywano aż do 2002, kiedy to staraniem jednej z jej córek (bliźniaczek) Bettiny Röhl.

Główne akcje

Frakcja Czerwonej Armii specjalizowała się w zamachach bombowych oraz porwaniach. Wśród jej ofiar są: Jurgen Ponto, Hans Martin Schleyer, Karl Heinz Beckhurst, Alfred Herrhausen czy Detlew Rohwedder, prezes Urzędu Powierniczego. Ofiary to głownie przedsiębiorcy, bowiem RAF chciał znieść w RFN kapitalizm. Ostatnia ofiara zginęła w 1991 roku. W 2007 roku prezydent Horst Köhler nie ułaskawił ostatnich więzionych członków RAF. Christian Klar (skazany na sześciokrotne dożywocie) wyszedł z więzienia 18 grudnia 2008, a Birgit Hogefeld skazana na dożywocie wyszła z więzienia w 2011 roku.

Wsparcie 

RAF współpracował z terrorystami m.in. Czarny Wrzesień, LFWP (Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny) czy Japońska Armia Czerwona. Wsparcia udzielali również Kaddafi oraz bezpieka z NRD – Stasi. Podobno w 1978 roku część bojowników RAF ukrywała się na Mazurach na terenie PRL, gdzie dotarła przez Jugosławię. Ochrona SB miała uchronić część grupy przed poszukiwaniami ze strony władz RFN.

Uległa samorozwiązaniu 20 kwietnia…1998 roku.

źr. Nowakowski J., Kronika terroru. Ruchy anarchistyczne w RFN 1968-1980, Warszawa 1981; Tomasiewicz J., Terroryzm na tle przemocy politycznej (Zarys encyklopedyczny), Katowice 2000; Tomczak M., Terroryzm w RFN i Berlinie Zachodnim, Poznań 1986.

fot. commons.wikimedia.org

Czytaj również: „Wstęga Pamięci” powstanie w Krakowie. Udało się zebrać pieniądze