W dniu wojsk pancernych nie można zapomnieć o oficerze 1 Pułku Czołgów, pancerniaku Stanisławie Szostaku, który jako młody oficer w piechocie.
Młodość
Stanisław Szostak urodził się 14 stycznia 1898 r. w Berezynie jako syn Władysława i Marii z Nieciejowskich. W 1917 r. zdał z wyróżnieniem maturę. Potem został przyjęty na studia dla podchorążych do Mikołajewskiej Szkoły Inżynieryjnej w Piotrogrodzie (St. Petersburg). Tam był uczestnikiem buntu i został aresztowany. Wypuszczony wstąpił do I Korpusu Polskiego. Następnie brał udział w zdobyciu Bobrujsku.
Czytaj także: Na czele najdzielniejszego z dzielnych
W Wolnej Polsce
We wrześniu 1918 r. rozpoczął studia na Politechnice Warszawskiej, które przerwał w grudniu wstępując do Białoruskiego Pułku Strzelców. Walczył w stopniu szeregowego, a następnie kaprala. Latem 1920 r. słuchaczem Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie. Następnie został skierowany do Batalionu Zapasowego 56 pułku piechoty Wielkopolskiej zostając dowódcą plutonu. 15 grudnia 1920 r. został podporucznikiem, a 3 maja 1922 r. – porucznikiem. W czerwcu 1922 r. został adiutantem dowódcy II batalionu 56 pułku piechoty Wielkopolskiej, który stacjonował w Krotoszynie. W 1924 r. został słuchaczem w Centralnej Szkole Czołgów, a następnie dowódcą plutonu 7 kompanii czołgów, później dowódcą 6, 7 i 4 kompanii czołgów. 1 stycznia 1928 r. został kapitanem. Później był m.in w Centrum Wyszkolenia Czołgów i Samochodów Pancernych w Warszawie i kierował Referatem Wyszkolenia w Dowództwie Broni Pancernej Ministerstwa Spraw Wojskowych. 19 marca 1937 r. został mianowany na stopień majora. W 1938 r. został z-cą dowódcy 7 Batalionu Pancernego w Grodnie, a w sierpniu 1939 r. dowódcą 32 Dywizjonu Pancernego.
Wojna obronna i uchodźstwo
W czasie II Wojny Światowej walczył pod Grajewem i Szczuczynem, Grodnem oraz Gibałami, a następnie osłaniał odwrót Podlaskiej Brygady Kawalerii. Przekroczył granice litewską i został internowany. Po inwazji Litwy przez ZSRR trafił do niewoli sowieckiej i wyszedł z niej 30 lipca, a 25 sierpnia ponownie wstąpił do Wojska Polskiego. 7 września 1941 został dowódcą 5 Batalionu Pancernego 5 Wileńskiej Dywizji Piechoty, a potem wszystkich wojsk Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. 3 maja 1943 r. został podpułkownikiem. Przemierzył on szlak 2 Korpusu Polskiego, a od 15 września 1944 r. dowodził 7 Pułkiem Pancernym. Po wojnie został w Wielkiej Brytanii. W lutym 1961 r. został ciężko ranny w wypadku samochodowym i zmarł 11 lutego 1961 r. Spoczął na cmentarzu Old Bromptom w Londynie. Został pośmiertnie mianowany pułkownikiem 19 marca 1961 r.
Płk Szostak odznaczony był krzyżem Virtuti Militari V kl., Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości, Złotym Krzyżem Zasługi oraz Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Medalem Polska Swemu Obrońcy, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości oraz dwukrotnie Medalem Wojska, a także brytyjskimi 1939-1945 Star, Star Africa, Italy Star, Defence Medal i War Medal 1939-1945 oraz francuskim Médaille Interalliée.
Fot. Wikipedia
Stanisław Szostak jako porucznik w 1925 r., Szostak już jako kapitan w 1928 r., Szostak jako major w 1937 r., na samej górze: Szostak jako podpułkownik w 1945 r.
