Pod Monte Cassino odsłonięto nowy pomnik ku czci polskich żołnierzy

W bitwie o Monte Cassino walczyli żołnierze, których potem nazwano najlepszymi w II wojnie światowej – podkreślała Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, która w sobotę w San Vittore del Lazio we Włoszech zorganizowała uroczystości poświęcone polskim żołnierzom.

Nowy pomnik powstał w małej miejscowości leżącej w pobliżu Monte Cassino – San Vittore del Lazio. W porozumieniu z weteranami wybudowano w tym mijescu upamiętnienie nekropolii, gdzie podczas walk z Niemcami w 1944 r. tymczasowo pochowano ok. 500 polskich żołnierzy. 7 grudnia nowy pomnik został poświęcony oraz odsłonięty. Główny element pomnika został stworzony z kamiennych bloków z piaskowca, natomiast w osi monumentu stanął historyczny metalowy krzyż, wykonany z łusek pocisków artyleryjskich przez żołnierzy II Korpusu Polskiego w 1945 r. Pod krzyżem umieszczono orła II Korpusu Polskiego gen. Władysława Andersa.

Ten pomnik to symbol pamięci o tych, co polegli na wzgórzach Monte Cassino. Cześć ich pamięci! – powiedział Antoni Łapiński z 3. Dywizji Strzelców Karpackich, której żołnierze byli chowani w San Vittore del Lazio.

Czytaj także: Powstańcy na profilowe!

W czasie walk o masyw Monte Cassino miejscowość San Vittore del Lazio leżała przy jednym z dwóch szlaków bitewnych i komunikacyjnych prowadzących bezpośrednio na pole walki. Przez żołnierzy szlak ten nazywany był „Drogą do Piekieł”. To w tej miejscowości w połowie maja 1944 r. ulokowano miejsce tymczasowego pochówku poległych żołnierzy. Była to jedna z dwóch pierwszych nekropolii (druga w miejscowości Acquafondata), gdzie chowano poległych pod Monte Cassino. W 1945 r. szczątki żołnierzy zostały przeniesione na Cmentarz Monte Cassino.

Monte Cassino wraz z znajdującym się na wzgórzu klasztorem benedyktynów było w czasie II wojny światowej kluczową niemiecką pozycją obronną na tzw. linii Gustawa, mającą uniemożliwić aliantom zdobycie Rzymu. W rzeczywistości były to cztery bitwy stoczone przez wojska alianckie z Niemcami, które w sumie trwały blisko pięć miesięcy. 18 maja 1944 r. po niezwykle zaciętych walkach zdobył je 2. Korpus Polski dowodzony przez gen. Władysława Andersa. W bitwie zginęło 923 polskich żołnierzy, 2931 zostało rannych, a 345 uznano za zaginionych. Sama bitwa uznawana jest za jedną z najbardziej zaciętych (obok walk pod Stalingradem, na Łuku Kurskim, lądowania w Normandii i powstania warszawskiego) w czasie II wojny światowej.