W Lęborku zawiązany został Społeczny Komitet Budowy Pomnika generała brygady Stanisława Franciszka Sosabowskiego. Obecnie jego członkowie prowadzą zbiórkę środków na rzecz powstania w tym mieście popiersia generała.
W akcję mocno zaangażowali się harcerze z 7. Harcerskiej Drużyny Czerwonych Beretów, których patronem od 25 czerwca 1983 roku jest właśnie generał Stanisław Sosabowski. Obecnie można nabyć cegiełki o różnych nominałach – 20 zł, 50 zł, 100 zł, 200 zł, 500 zł, 1000 zł. Środki z ich zakupów zasilają budżet Społecznego Komitetu Budowy.
Czytaj także: Powstańcy na profilowe!
Chcemy dla następnych pokoleń pozostawić pamięć o niezwykłym generale, dlatego zawiązaliśmy Społeczny Komitet Budowy Pomnika generała brygady Stanisława Franciszka Sosabowskiego w Lęborku. Popiersie generała będzie wykonane z brązu i umieszczone na niewielkim cokole
– informują organizatorzy zbiórki. Autorem popiersia ma być rzeźbiarz, dr hab. Tomasz Sobisz. Odsłonięcie pomnika wstępnie zaplanowane jest na 7 października 2017 roku. Więcej szczegółów na ten temat znajdą Państwo tutaj.
„Niepokorny generał”
Stanisław Franciszek Sosabowski urodził się 8 maja 1892 roku w Stanisławowie. W czasie kampanii wrześniowej dowodził 21. Pułkiem Piechoty „Dzieci Warszawy”, który brał udział w walkach obronnych stolicy, za co otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari. Od grudnia 1939 przybywał we Francji, a od czerwca 1940 w Wielkiej Brytanii. Był inicjatorem powstania 1. Samodzielnej Brygady Spadochronowej, której został dowódcą. Miała ona zostać wykorzystana do działań w Polsce. To właśnie z tą pierwszą w polskiej armii jednostką spadochronową, brał udział w operacji Market Garden we wrześniu 1944 roku. Zakończyła się ona klęską aliantów, a z Sosabowskiego zrobiono „kozła ofiarnego” obwiniając go za porażkę. Zarzucano mu m.in. krytykę brytyjskiego dowództwa. Dlatego w grudniu 1944 roku odwołano go z funkcji dowódcy 1. SBS i mianowano inspektorem Jednostek Etapowych i Wartowniczych. Został zdemobilizowany w 1948 roku. Do końca życia pozostał na emigracji, utrzymując swoją żonę oraz syna Stanisława Janusza (ps. Stasinek), który stracił wzrok w czasie powstania warszawskiego. Pracował jako robotnik na magazynie w fabryce silników elektrycznych, a później telewizorów. Opublikował dwie książki: „Najkrótszą drogą” i „Droga wiodła ugorem”. Zmarł 25 września 1967 roku w Londynie. Dwa lata później jego prochy spoczęły na warszawskich Powązkach. Sam Sosabowski miał opinię człowieka surowego, ale jednocześnie sprawiedliwego dla swoich żołnierzy, którzy darzyli go ogromnym szacunkiem
Źródło: 7hdczb-lebork.pl
Fot. Wikimedia/Halibutt
