Kazimierz Górski to postać, z którą zetknął się chyba każdy Polak, mający cokolwiek wspólnego ze sportem. Zasłynął jako fantastyczny trener, który doprowadził reprezentację Polski do ogromnych sukcesów na Igrzyskach Olimpijskich i na Mistrzostwach Świata. Doceniany był nie tylko w kraju, ale również za granicą. Dzisiaj obchodzimy 9. rocznicę jego śmierci.
Trener urodził się 2 marca 1921 roku we Lwowie. Tam zaczynał swoją przygodę z piłką nożną, jako napastnik w zespołach: RKS Lwów, Spartak Lwów oraz Dynamo Lwów. Jego kariera zapowiadała się bardzo dobrze i w końcu przeniósł się do Legii Warszawa, gdzie brał udział w 81 spotkaniach i strzelił 34 bramki. Zagrał również w jednym meczu reprezentacji Polski z Danią – spotkanie odbyło się 26 czerwca 1948 roku, Górski zagrał 34. minuty, a nasza kadra przegrała aż 8:0.
Kariera trenerska
Czytaj także: Niezwykły życiorys kpt. Władysława Nawrockiego
Jednak Kazimierz Górski miał zasłynąć nie jako piłkarz, ale jako trener. W 1952 roku ukończył kurs trenerski w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w Krakowie, a już dwa lata później został trenerem klubu Marymont Warszawa. Później przyszła kolej na inne polskie kluby: trzykrotnie Górski trenował Legię Warszawa, a ponadto Lubliniankę, Gwardię Warszawa oraz Łódzki KS. W między czasie został również trenerem reprezentacji Polski: najpierw juniorów (w latach 1956 – 1960), następnie do lat 23. (1966 – 1970), by w końcu stanąć na czele reprezentacji narodowej. To z nią odniósł największe sukcesy, dzięki którym jest dzisiaj w Polsce tak znany. W 1972 roku zdobył z reprezentacją złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w Monachium, cztery lata później w Montrealu srebro, a w roku 1974 brązowy medal na Mistrzostwach Świata w RFN. Łącznie Kazimierz Górski prowadził reprezentację Polski w 73. spotkaniach, osiągając 45. zwycięstw.
Znany nie tylko w Polsce
W 1976 roku Górski przestał być trenerem reprezentacji Polski i wówczas rozpoczęła się jego przygoda z klubami greckimi. Trenował Panathinaikos AO, z którym osiągnął mistrzostwo tego kraju, Kastorię, Olympiakos SFP, z którym również osiągnął mistrzostwo i w końcu Ethnikos Pireus. Łącznie w Grecji, Górski pracował w latach 1977 – 1985, kiedy to zakończył karierę trenerską. Wówczas powrócił do Polski, gdzie od 1986 roku zasiadał we władzach Polskiego Związku Piłki Nożnej, którego w latach 1991 – 1995 był prezesem, a następnie prezesem honorowym.
Wyróżnienia
Kazimierz Górski jeszcze przed swoją śmiercią, 2 marca 2006 roku, został przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego uhonorowany Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Wcześniej, w 2001 roku, otrzymał Złoty Medal Zasługi dla FIFA, zaś dwa lata później został Doktorem honoris causa Akademii Wychowania Fizycznego w Gdańsku i warto zaznaczyć, że był to pierwszy honorowy doktorat dla przedstawiciela polskiej piłki nożnej. Kazimierz Górski zmarł 23 maja 2006 roku po długiej chorobie nowotworowej, zaś 2 czerwca 2006 roku spoczął w grobie rodzinnym na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. Pośmiertnie został odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla polskiego sportu, natomiast UEFA nadała mu Rubinowy Order Zasługi, który jest najwyższym możliwym odznaczeniem przyznawanym przez tą organizację. Podczas ceremonii otwarcia Mistrzostw Świata w 2006 roku jego pamięć została uczczona oficjalną minutą ciszy.
Czytaj także: Zaślubiny Dobrawy z Mieszkiem i jarmark średniowieczny
Fot.: Kazimierz Górski podczas ceremonii odznaczenia w 2006 roku/commons.wikimedia.org
