Lublin: "Dokąd zmierza Polska? Dokąd zmierzasz Ty?"

„Dokąd zmierza Polska? Dokąd zmierzasz Ty?” to tytuł spotkania połączonego z promocją książki, które odbyło się 11 grudnia 2013 roku i miało miejsce na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II w Auli Stefana Kardynała Wyszyńskiego. Zostało zorganizowane przez Akademicki Klub Myśli Społeczno-Politycznej Vade Mecum w partnerstwie z wydawnictwem „Słowa i Myśli”, Związkiem Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych oraz Towarzystwem Gimnastycznym „Sokół” w Lublinie.

Gośćmi spotkania byli prof. Andrzej Zybertowicz, prof. Mieczysław Ryba oraz prof. Henryk Kiereś. Moderatorem dyskusji został redaktor Rafał Ziemkiewicz.

Czytaj także: Stan współczesnej oświaty. Czy czas na radykalne zmiany?

Spotkanie miało na celu zobrazowanie obecnej sytuacji w kraju, znalezienie przyczyn oraz przedstawienie rozwiązań które miałyby zmienić jej bieg.

Wykład rozpoczął prof. Andrzej Zybertowicz, który w wyczerpujący sposób starał się nakreślić słuchaczom problem z jakim boryka się nasz kraj. W przemówieniu odnosił się do swojej książki pt. „III RP Kulisy systemu” oraz korzystał z prezentacji multimedialnej. Położył nacisk na trzech tezach, które obrazują w jakim położeniu znajduje się Polska. Pierwszą z nich jest dramatycznie niska dzietność. W 2012 roku zmarło 200 tysięcy osób, natomiast urodziło się 150 tysięcy. Drugą tezą jest fakt, iż 64% młodego pokolenia twierdzi, że praca i życie za granicą daje im godne życie. Osoby, które mogą odbudować nasz kraj w sensie demograficznym – nie chcą w nim pozostać. W trzeciej tezie Zybertowicz skupił się na ośrodkach władzy krajowej. W Polsce nie istnieje ośrodek suwerennej myśli strategicznej – podejmowane decyzje wynikają z bieżącej gry interesów. Nawiązał do pewnego medium, w którym mieści się tekst: gdzie Tusk ma mózg? Podkreślając, że obecnie w naszej Ojczyźnie brakuje dobrego gospodarza. Elity będące przy władzy nie wiążą umocnienia swojej pozycji z umocnieniem kondycji Polski. Pozwalają sobie na wiele, bo stoją naprzeciw niezorganizowanej masy. Używa sformułowania wielopiętrowy klientelizm, aby zrozumieć mechanizm który swoim działaniem hamuje wszelki rozwój.

Prof. Zybertowicz pod koniec swojego wykładu podsumował tezy które wygłosił. Biorąc pod uwagę wszystkie fakty, każdy z nas jest w stanie określić kondycję naszego kraju. Ich syntezą jest znikająca Polska. Zdaniem profesora powinniśmy się samoorganizować, wziąć sprawy w swoje ręce, wykazać się odwagą i przede wszystkim przestać się bać.

Kolejnym z prelegentów był prof. Mieczysław Ryba. W swoim przemówieniu nawiązywał do działań, które pomogą poprawić złą sytuację, w której znajduje się nasz kraj. Jedynym ratunkiem jest zrozumienie źródeł filozofii klasycznej. Naszym zadaniem jest sięgnięcie do korzeni, do religii rzymsko-katolickiej oraz do momentów, które wynosiły Polskę na piedestały. Podkreślał, że zdecydowanie powinniśmy sprzeciwić się postmodernizmowi, który nie wnosi nic dobrego do naszego społeczeństwa.

Prof. Henryk Kiereś poparł wystąpienia prof. Zybertowicza i prof. Ryby. W swoim wystąpieniu apelował do profesorów, aby wrócili do tradycji. Dlaczego ulegamy determinizmowi? Twierdził, że konsekwencją uległości jest pesymizm.

Zwieńczeniem wykładów wygłoszonych przez profesorów-prelegentów było podsumowanie tematu spotkania przez redaktora Rafała Ziemkiewicza. Naród musi mieć wykształconą elitę, która miałaby naród zdobyć. Trzeba wzbudzić w ludziach minimum patriotyczne. Konieczna jest zmiana w myśleniu społeczeństwa, aby nie żyło w fałszu oraz by było w świadome i zdolne do samodzielnego myślenia. Jako przykład posłużył się postacią Viktora Orbana, który połączył na Węgrzech podzielone środowiska chcących ‘coś zmienić’ w sposób, aby były zgodne. Miało to na celu odstawienie od władzy ówcześnie rządzących.

Cieszące się dużą frekwencją spotkanie zakończyło się gromkimi brawami oraz licznymi pytaniami od publiczności.

„(…)Bóg nie taki bezbronny, wróg nie taki zbrojny, historia nie kończy się na nas. Front wojny nie biegnie atramentem na mapach z papieru. Każda klęska jest tylko klęską charakteru.(…)” Marian Hamar, „17 września”