Dziś rano zmarł Bohdan Tomaszewski. Jeden z najwybitniejszych dziennikarzy sportowych w Polsce miał 93 lata. Wiadomość o śmierci jest tym niespodziewana, że jeszcze miesiąc temu komentował on mecz Fed Cup pomiędzy Polska a Rosją.
Na początku komentator sam czynnie uprawiał tenis, będąc jednym z lepszych zawodników w Polsce młodego pokolenia, osiągając wicemistrzostwo Polski juniorów w deblu oraz mistrzostwo Polski kadetów w singlu . Wojna przerwała jego karierę, a on sam wstąpił do podziemia, biorąc udział w Powstaniu Warszawskim (pseudonim”Mały”). W 1945 jeszcze powrócił do gry w tenisa, lecz trzy lata później na stałe związał się z dziennikarstwem, pisząc do „Kuriera Szczecińskiego”. Od tego momentu zaczęła się wspaniała era człowieka, który, cytując Gustawa Holubka, „Sport uczynił wielkim, a ze sportowców stworzył lepszych ludzi niż byli czasami w istocie”.
Podczas pracy dziennikarza 93-latek miał okazję sporządzać sprawozdania z 12 igrzysk olimpijskich w latach 1956-1980. Podczas stanu wojennego zrezygnował on z pracy w „Polskim Radiu”, przez co ostatecznie powrócił do swej pracy w 1989 roku. Podczas ostatnich lat swojego życia Tomaszewski oddał się całkowicie swojej miłości z dzieciństwa – tenisa, komentując go na antenie Polsatu Sport.
Czytaj także: Niezwykły życiorys kpt. Władysława Nawrockiego
Oprócz tak wspaniałych dokonań dziennikarskich, 93-latek pozostawił po sobie wiele książek:
Halo, halo! Tu mikrofony Polskiego Radia w Melbourne
Milczące stadiony
Kariera z kolcami
Spotkanie ze sportem
Rok olimpijski
Romantyczne mecze
Samotność w peletonie (współautorem był Jerzy Suszko)
Do ostatniego tchu
Listy oldboya czyli olimpijskie Somosierry
Proszę o klucz
Wimbledon
Łączymy się ze stadionem
Dziesięć moich olimpiad
Romantyczne mecze
Pożegnalna defilada
Przeżyjmy to jeszcze raz
Za te wszystkie dokonania dziennikarz został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi (1952) oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2005). Otrzymał on również Złoty Mikrofon (1972), a także Dziennikarski Laur Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (2006).
Źródło: onet.pl
Fot.: wikimedia
